Το Άγιο Όρος, ή σκέτο Όρος, ο Άθως, η Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία, το Περιβόλι της Παναγίας, εκεί που η Θεοτόκος μαζί με τον Ιωάννη, πηγαίνοντας στην Κύπρο για να επισκεφθούν τον Λάζαρο, από μεγάλη φουρτούνα βρέθηκαν στην ακτή και Εκείνη θαύμασε την ομορφιά και την ησυχία του τόπου.
Τα πολύ αρχαία χρόνια, ο μύθος θέλει το βουνό αυτό, με το μεγαλύτερο θαλάσσιο χάος, το πιο βαθύ βάραθρο του Αιγαίου κοντά του, να είναι καταφύγιο της Δάφνης που αρνιόταν τον έρωτα του Απόλλωνα, πάντα λοιπόν, που η σάρκα δεν έχει δικαιώματα και το πνεύμα παλεύει να τη δαμάσει.
Είκοσι παμπάλαια, αποκομμένα, αδιάφορα για τον χρόνο και τους καιρούς εκτός τους, μοναστήρια, δεκατέσσερεις σκήτες, «κοινόβιες» και «ιδιόρρυθμες», πολλά κελιά, αμέτρητα καλύβια και καθίσματα.
Εδώ, τίποτα δεν αλλάζει. Από όταν ο αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής το 972 όρισε το Τυπικό της μοναστικής πολιτείας, το ίδιο ιδιόμορφο πολιτικό και εκκλησιαστικό καθεστώς ισχύει, αλλάζονται από αυτοκρατορικά χρυσόβουλα και «Τυπικά», τα Πατριαρχικά σιγίλλια σε σουλτανικά φιρμάνια, στους «Γενικούς Κανονισμούς» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και στη μεταγενέστερη νομοθεσία.
Σήμερα, ύστερα από τη Συνθήκη των Σεβρών της 10ης Αυγούστου 1920, που επικυρώθηκε με τη συνθήκη της Λωζάνης της 24ης Ιουλίου 1923, το Άγιο Όρος υπάγεται στην κυριαρχία της Ελλάδος.
Η Ιερά Κοινότητα, το συμβούλιο αντιπροσώπων από τα 20 μοναστήρια δηλαδή, διοικεί το Όρος.
Η ευθύνη για τα πνευματικά ζητήματα είναι του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Το ελληνικό κράτος, όμως, ορίζει την τιμητική θέση του πολιτικού Διοικητή του Αγίου Όρους με έδρα του τις Καρυές.
Από τις 26 Αυγούστου 2019, Πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους είναι ο εφοπλιστής και Άρχων Οφφικίαλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Θανάσης Μαρτίνος, ύστερα από απόφαση που έλαβε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Η θέση αυτή του πλοιοκτήτη μοιάζει να μην ξάφνιασε όσους τον γνωρίζουν! Άλλωστε στο πρόσωπο του κ. Μαρτίνου συμφώνησαν όλοι, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τους Πατριάρχες Αλεξάνδρειας και Ιεροσολύμων μέχρι και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμο. Και είναι αυτοί, οι ίδιοι, που ξέρουν πως τις τελευταίες δεκαετίες ο κ. Μαρτίνος έχει ενισχύσει οικονομικά και το Άγιο Όρος, με δωρεές του σε όλες τις ιερές Μονές της Αθωνικής Πολιτείας!
Ο πλοιοκτήτης διοικητής του Άγιου Όρου που βοηθά όπου υπάρχει ανάγκη και πόνος
Ο Θανάσης Μαρτίνος, ένας από τους πλέον σημαντικούς πλοιοκτήτες παγκοσμίως, έχει αναπτύξει έναν εντυπωσιακό κοινωνικό έργο, ενώ ήταν πάντα κοντά στην Εκκλησία, έχοντας προσφέρει μεγάλα ποσά και προσωπική ενασχόληση ώστε να ενισχυθούν οι υποδομές των Εκκλησιών μας.
«Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία αποτελούσε πάντα στήριγμα του λαού μας σε δύσκολα χρόνια και θεωρώ ότι είναι μέρος της ταυτότητας μας» έχει πει, σε σπάνια συνέντευξη του, ο άνθρωπος που αποφεύγει τις δημόσιες εμφανίσεις αλλά και τις προσωπικές εκμυστηρεύσεις.
Σε site των Νοτίων Προαστίων, όπου ζει, εκμυστηρεύεται: «Οι εκκλησίες μας είναι σημαντικά μνημεία από την εποχή του Βυζαντίου και ως κτίρια πολλές εκκλησίες διακρίνονται για την ομορφιά τους. Στα χωριά μας συνήθως δεσπόζει η εκκλησία σαν το μόνο αξιόλογο κτίριο. Η διάσωση και συντήρηση Ιερών Ναών είναι σημαντική για την Ιστορική και Πολιτιστική μας Κληρονομιά. Τέλος η Εκκλησία έχει σημαίνοντα κοινωνικό ρόλο για ένα τμήμα του πληθυσμού, ιδίως για άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Οι Ιεροί Ναοί λειτουργούν σαν πνευματικά κέντρα παράλληλα με την λατρευτική τους ιδιότητα».
Ο Θανάσης Μαρτίνος, όμως, μυστικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, έχει κάνει ένα πλήθος από ευεργετημένα, συνολικά με το έργο της ζωής του, με τις πράξεις του, όχι ως «εθνικός ευεργέτης» για να αναπτυχθεί το έθνος παραπέρα και να είναι ελεύθερο, όπως συνέβαινε παλιά, αλλά για το βοηθήσει στην σύγχρονη εκδοχή του ως σύνολο, στον πολιτισμό του, στις υπηρεσίες του για το καλό της ανθρωπότητας, στη μόρφωση, στην υγεία και στην απάλυνση προσωπικών πόνων, βαθύτατων δραμάτων ανθρώπων που δεν θα γίνουν ποτέ πηγαίοι τίτλοι ή δεν θα χαρίσουν πρόσκαιρη δόξα, σε σουαρέ φιλανθρωπίας με ακριβά ντυσίματα.
Πόσο σοφά κατακεραύνωνε ο Χρήστος Πασαλάρης, στην «Απογευματινή» το 1994 πως: «Οι μεγάλες ευεργεσίες σταμάτησαν στον Ωνάση, τον Ευγενίδη, τη Γουλανδρή, τον Αγγελόπουλο, τον Λάτση και μερικούς άλλους, μ’ όλο που το έθνος δεν έπαυσε να δυστυχεί και να κινδυνεύει. Η σημερινή, όμως, γραφή αναφέρεται στη νέα γενιά των ‘λεφτάδων’, την πιο σκάρτη, την πιο ασυνείδητη και την πιο άπληστη απ’ όσες γνωρίσαμε (…) Άνθρωποι αμόρφωτοι οι περισσότεροι, ακαλλιέργητοι και αδίστακτοι κερδοσκόποι, προκαλούν βάναυσα το δημόσιο αίσθημα, σκανδαλίζουν το κοινωνικό σύνολο, εξοργίζουν τον αγρίως φορολογούμενο πολίτη με τις μυθώδεις βίλες, τα πλωτά παλάτια, τις οργιαστικές κοσμικότητες και την απροκάλυπτη χρηματοδότηση μέσων δημοσιότητας, παραγόντων και λειτουργών του Τύπου…».
Ο Θανάσης Μαρτίνος, όχι, δεν ανήκει στην αυτή την κατηγορία αλλά στην άλλη τη πρώτη, όπως την ορίζει ο σοφός αρθρογράφος, την σχεδόν εξαφανισμένη, την αλλόκοτα πια σπάνια.
Πιστός σ’ αυτά που λέει και συνεπής, αλλά χωρίς ο ίδιος ποτέ να επιθυμεί καμία προβολή, έχει κάνει πολλές δωρεές για τη συντήρηση αλλά και την κατασκευή πολλών εκκλησιών, σε διάφορες μητροπόλεις της Ελλαδικής Εκκλησίας καθώς και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Εκτός από την εκκλησία της γειτονιάς του, την κατασκευή του περίλαμπρου Ιερού Ναού αφιερωμένου στην Παναγία τη Φανερωμένη, στη Βουλιαγμένη, έχει ενισχύσει πολλές ενορίες στην Σύρο και έτσι τον ανακήρυξαν Μέγα Ευεργέτη της Ιεράς Μητροπόλεως και Επίτιμο Δημότη του Δήμου Σύρου-Ερμούπολης.
Έχει αδυναμία στους κατοίκους των Αχαρνών και έχει βοηθήσει πολλές ενορίες εκεί, με τελευταία τη δωρεά συστήματος ψύξης – θέρμανσης στον Ιερό Ναό Αγ. Βλασίου.
Μαζί με τη σύζυγο του, Μαρίνα, ο Θανάσης Μαρτίνος πραγματοποίησε με δωρεά πριν από δυόμιση χρόνια την εκ βάθρων ανακαίνιση του ιερού ναού του Αγίου Δημητρίου στην Πρίγκηπο, η οποία, όπως είχε δηλώσει τότε ο εφοπλιστής, «είναι μια όαση Ορθοδοξίας εκτός Ελλάδος και πόλος έλξης για πολλούς Έλληνες προσκυνητές που έρχονται από την πατρίδα μας».
Ιδιαίτερο βάρος έχει δοθεί στην αποκατάσταση της Τράπεζας της Ιεράς Μονής Καρακάλλου στο Άγιο Όρος και της στερέωσης – αποκατάστασης του Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου στην Καστανιά της Μεσσηνιακής Μάνης σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.Ο σεμνός, αντί – κοσμικός κύριος Θανάσης Μαρτίνος
Ποιος είναι ο Θανάσης Μαρτίνος;
Το επίσημο βιογραφικό είναι γνωστό και η ιστορία της οικογένειας πολλές φορές ειπωμένη.
Ο πατέρας, Ιωάννης Μαρτίνος, γεννημένος το 1907 στην Σταμνίτσα Γορτυνίας, ήταν ο μεγαλύτερος αντικέρ στην μεταπολεμική Αθήνα.
Το κατάστημά του στην οδό Πανδρόσου στο Μοναστηράκι ήταν ο πόλος έλξης της αστικής και καλλιτεχνικής Ελλάδας, που αναζητούσε τα πανάκριβα συλλεκτικά κομμάτια που έφερνε ο Μαρτίνος από το εξωτερικό.
Η μητέρα, η Αθηνά, απ’ την άλλη, έχει καταγωγή από την Κεφαλλονιά και την Ελευσίνα.
Απέκτησαν τέσσερα παιδιά, με μεγαλύτερο τον Θανάση, που γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1950.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η δυναμική Αθηνά, ή αλλιώς Νουνού Μαρτίνου, το γένος Μεθενίτη, γόνος η ίδια εφοπλιστικής οικογένειας, αποφασίζει να αναμειχθεί προσωπικά με τη ναυτιλία.
Με τα κέρδη από την γκαλερί και τα έργα τέχνης αγόρασαν το πρώτο πλοίο. Ήταν φορτηγό με το όνομα του πρωτότοκου της, «Θανάσης», χωρητικότητας 10.000 τόνων. Το αγόρασαν από την εταιρεία Λιβανού.
Τα δύο πρώτα πλοία τα διαχειριζόταν η ναυτιλιακή επιχείρηση της οικογένειας Μεθενίτη που είχε έδρα τον Πειραιά και η Kronos Shipping του Δ. Λεμού που είχε έδρα στο City του Λονδίνου.
Το 1971 η Αθηνά Μαρτίνου αποφάσισε να πάρει στα χέρια της τη διαχείριση των πλοίων της οικογένειας και μαζί με τους γιους της -Θανάση, Ντίνο και Ανδρέα- και ιδρύει την εταιρεία Thenamaris Ships Management.
Αμέσως μετά αγόρασε και τρίτο πλοίο.
Το 1975 η Thenamaris ήλεγχε έναν στόλο από 36 πλοία, μεταφορικής ικανότητας 850.000 τόνων! Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70 κατορθώνει να είναι μια από τις μεγαλύτερες πλοιοκτήτριες της χώρας και μια θρυλική μορφή στις θάλασσες.
Ο πατέρας φεύγει από τη ζωή, το 1977, αλλά προλαβαίνει να δει τους γιους του δημιουργημένους και δημιουργικούς στα καράβια.
Όταν η Νουνού αποφάσισε να αποσυρθεί, η «συγκατοίκηση» των τριών αδερφών στην εταιρεία δεν διήρκεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, και συγκεκριμένα το 1991, ο Θανάσης Μαρτίνος αποχωρεί από την εταιρεία, για να δημιουργήσει την Eastern Mediterranean Maritime (EastMed), ενώ λίγα χρόνια αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας, το παράδειγμα του αδερφού του, Θανάση, ακολούθησε και ο Ανδρέας, για να δημιουργήσει και αυτός με την σειρά του τη Minerva Marine, αφήνοντας ουσιαστικά στο τιμόνι της Thenamaris τον μικρότερο σε ηλικία Ντίνο.
Ήταν κίνηση τακτικής και όλοι μαζί συνέχισαν να επεκτείνονται και να κυριαρχούν.
Με παιδιά και εγγόνια πια, η οικογένεια, με το χαμηλό κοσμικό προφίλ, που αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας, κυριαρχεί στις 7 θάλασσες -και κάτι ψηλά- εδώ και τρεις γενιές, ξεκινώντας από τον «Θανάση», συνεχίζοντας στην Thenamaris και στις Eastern Mediterranean Maritime και Minerva Marine.
Ο Θανάσης Μαρτίνος διαθέτει 74 ποντοπόρα πλοία, απασχολεί 180 στελέχη στα γραφεία και 1.500 ναυτικούς στα πλοία του, ενώ είναι από τους μεγαλύτερους επενδυτές στο real estate, έχοντας στην κατοχή του ολόκληρες εκτάσεις σε περιοχές – φιλέτα του Λεκανοπέδιου, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Είναι μόνιμος κάτοικος Γλυφάδας.
«Η κύρια άθλησή μου είναι η πεζοπορία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Τα Νότια Προάστια, η λεγόμενη ‐όχι αδίκως‐ Ελληνική Ριβιέρα, είναι ο “Παράδεισος επί της Γης”. Οι Έλληνες έχουμε τουλάχιστον το προνόμιο να κατοικούμε μια από τις πιο όμορφες χώρες του κόσμου», λέει.
Ο Θανάσης Μαρτίνος παντρεύτηκε τη Μαρίνα Μαρτίνου, που κατάγεται από την ορεινή Αμπλιανη Ευρυτανίας, χωριό που έχουν ευεργετήσει με κάθε ευκαιρία, όπως όταν δαπάνησαν 250.000 ευρώ για να σώσουν το τέμπλο και να αναστηλώσουν την εκκλησία.
Έχουν δύο κόρες, τη Γεωργία που ασχολείται με την πολιτική, και τη Μαρίνα, που την συνόδευσε ευτυχής, νύφη, το καλοκαίρι του 2011 για τον γάμο της με τον Παντελή Χατζή στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Βουλιαγμένη.
Το πάρτι, νεανικό, με dj και χωρίς εξαλλοσύνες και φωτογράφους έγινε στο κήπο της οικογένειας. Και ενώ, πολιτικό ον και ο ίδιος, συζήτησε αρκετά την απόφαση της Γεωργίας να πολιτευθεί, τελικά δήλωσε πως «με την σύζυγό μου είμαστε υπερήφανοι για τις επιλογές της Γεωργίας και την μεγάλη τιμή να εκλεγεί Βουλευτής της Περιφέρειας που κατοικούμε. Η πολιτική είναι έργο κοινωνικής προσφοράς. Σε αυτό το έργο η Γεωργία έχει την αγάπη και τη στήριξη μας».
Η Γεωργία Μαρτίνου αποφεύγει τη δημοσιότητα επίσης, συχνάζει σε μέρη που ξέρει ότι δεν υπάρχουν φωτογράφοι και δεν θέλει να έχει προσωπική ασφάλειά αλλά προτιμά το παλιό της Audi A3.
Όλοι συμπαθούν το κορίτσι που ενώ πολιτεύεται με τη Νέα Δημοκρατία ντύνεται «σαν συριζαια» με φόρμες, μιλάει χαμηλόφωνα, συνεχώς δουλεύει και θεωρείται πως έχει οργώσει όλη τη περιφέρεια Αττικής όλα τα χρόνια της θητείας της. Μοιάζει κατά γενική ομολογία με τον πατέρα της, στην αξιοπρέπεια, την ευαισθησία και την συμπόνοια. Και εκείνος, βοηθά πάντα την τοπική κοινωνία και συμμετέχει στην κοινότητα, αντίθετα με τις δημόσιες και κοσμικές εμφανίσεις τις οποίες αποφεύγει αποτελεσματικά, ακόμη και όταν πρόκειται να τιμηθεί για το δικό του κοινωνικό του έργο το οποίο έχει κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια, συστηματικά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Βοήθεια σε νοσοκομεία σε όλη την Ελλάδα, από μηχανήματα μέχρι μισθούς σε νοσηλεύτριες
Έχει χρηματοδοτήσει τη δημιουργία καρδιολογικής πτέρυγας σε τρία μεγάλα δημόσια νοσοκομεία, καλύπτει τα έξοδα πετρελαίου όλης τη χρονιάς για τη θέρμανση περισσοτέρων των 10 σχολικών μονάδων, καθώς και το κτίσιμο τριών εκκλησιών.
Έχει δώρισε 21.000 ευρώ για την κάλυψη της μισθοδοσίας των δύο νοσηλευτριών την Μονάδας Τεχνητού Νεφρού στο Νοσοκομείο της Νάξου.
Έχει προηγηθεί η δωρεά στο ίδιοι νοσοκομείο αξονικού τομογράφου 16 τομών.
Οι δωρεές γίνονται μέσω της αστική μη κερδοσκοπικής εταιρείας πολιτιστικού και κοινωφελούς έργου ΑΙΓΕΑΣ.
Τον Ιούνιο του 2013 ο κ. Μαρτίνος με το τεχνικό επιτελείο του αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη δωρεά αναβάθμισης των υπαρχόντων υποδομών, ουσιαστικά ανακαινίζοντας εκ βάθρων τις κτιριακές εγκαταστάσεις, τον εξοπλισμό των εργαστηρίων, ακτινολογικού, μικροβιολογικού, υπερήχων, με υπερσύγχρονα ιατρικά μηχανήματα και κατασκευάζοντας ιατρεία όλων των ειδικοτήτων με όλες τις απαιτούμενες προδιαγραφές στη Ραφήνα.
Έδωσε τον απαραίτητο εξοπλισμό φορητού μηχανήματος υπερήχων στη 2η Πνευμονολογική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Νοσημάτων Θώρακος Αθηνών ‘’Η ΣΩΤΗΡΙΑ’’.
Εξασφάλισε και χρηματοδότησε τη παροχή εύκαμπτου ινοπτικού βρογχοσκοπίου στο Γενικό Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών ‘’Άγιος Σάββας’’ αλλά και τη δωρεά μηχανημάτων και χειρουργικού εξοπλισμού στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας – Πειραιά ‘’Άγιος Παντελεήμων’’.
Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Π. & Α. Κυριακού προσέφερε 8 παρακλίνια monitors και στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών 10 τροχήλατα νοσηλείας, απαραίτητα για την αποφυγή διασποράς μικροβίων.
Τέλος, με μεγάλες δωρεές ενίσχυσε επίσης το Ασκληπιείο Νοσοκομείο της Βούλας.
Αναλυτικά ο Θανάσης Μαρτίνος ανέλαβε την ανακαίνιση του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών, το Ακτινολογικό και τη Μονάδα Αιμοδοσίας στο κεντρικό κτήριο του Νοσοκομείου.
Όσο ψάχνουμε τόσο βρίσκουμε, παρά τη δική του απόφαση για αποσιώπηση.
Όμως, η θέση του Διοικητή του Αγίου Όρους, έστρεψε τα βλέμματα όχι στον επιτυχημένο πλοιοκτήτη, αλλά στον άνθρωπο που έχει κάνει τόσα και δεν έχουν γίνει γνωστά.
«…Θα ήθελα ακόμη να τονίσω την εξαιρετική κατάρτιση των Ελλήνων Ιατρών και την επιμέλεια και αφοσίωση στα καθήκοντά του νοσηλευτικού προσωπικού των νοσοκομείων μας, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη πόσο σημαντικά έχουν μειωθεί οι αποδοχές τους», λέει ο ίδιος, μόνο, χωρίς καμία μα καμία κουβέντα για το τι ο ίδιος έχει προσφέρει για την απάλυνση του πόνου των συνανθρώπων του.
Τα πλοία του χτίζονται στη Σύρο!
Η απόφαση του τα πλοία του να ναυπηγούνται στο Νεώριο της Σύρου, και όχι στα κολοσσιαία ναυπηγεία του εξωτερικού, χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό και μακάρι κι άλλοι πλοιοκτήτες να ακολουθήσουν το παράδειγμα του.
Σεμνά, ταπεινά, χωρίς θορύβους, σε άλλη στιγμή έχει πει ευγενικά «η εμπορική ποντοπόρος ναυτιλία είναι οικονομική δραστηριότητα παγκόσμιας εμβέλειας. Εξαρτάται από την Διεθνή Οικονομική Κατάσταση και όχι από την ελληνική. Τα τελευταία οκτώ χρόνια διανύομε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης των ναύλων. Ωστόσο, οι προοπτικές για τα επόμενα δύο χρόνια είναι ελπιδοφόρες. Οι Έλληνες Εφοπλιστές δεν είχαν μεγάλα χρέη και είχαν την ευκαιρία λόγω των χαμηλών τιμών να ανανεώσουν το στόλο τους. Η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία είναι πρώτη παγκοσμίως τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά».
Σα να λέει, ναι, εμείς μπορούμε να προσφέρουμε κύριοι…
Χτίζοντας σχολεία, βοηθώντας όλα τα παιδιά για γνώση
Εξόπλισε με τα απαραίτητα όλο το σχολικό συγκρότημα στο Κίτσι Κορωπίου, ενώ δεν παρέστη στη μεγάλη γιορτή των επίσημων εγκαινίων που θέλησαν να τον ευχαριστήσουν, αποφεύγοντας κάθε προβολή.
Η προσφορά του έγινε γνωστή, παρά τη θέληση του, όταν η διευθύντρια του 3ου Γυμνασίου Κορωπίου, κυρία Ελισάβετ Μερκούρη, δήλωσε πως «ο μεγάλος δωρητής και ευεργέτης κ. Αθανάσιος Μαρτίνος εφοδίασε τα δύο συστεγαζόμενα σχολεία με 11 συνολικά διαδραστικά συστήματα, 11 λάπτοπ και 2 σταθερούς υπολογιστές».
Ο ίδιος, πάντα σεμνά, έχει άλλωστε πει πως «…η οικονομική κρίση στην χώρα μας, η οποία οφείλεται σε υπερδανεισμό του Δημόσιου Τομέα, έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση των κρατικών δαπανών σε κάποιους τομείς όπως η Υγεία και η Παιδεία. Γενικότερα έχει αυξηθεί στους συμπατριώτες μας εντός και εκτός Ελλάδας το αίσθημα της κοινωνικής αλληλεγγύης, ώστε κάποια από αυτά τα κενά να καλύπτονται από την ιδιωτική πρωτοβουλία ατόμων και φορέων. Σε αυτό το πλαίσιο δραστηριοποιούμεθα μέσω της οικογενειακής μας Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Πολιτιστικού και Κοινωφελούς Έργου «Αιγέας» με πόρους από την ναυτιλιακή επιχειρηματική δραστηριότητα μας στο εξωτερικό».
Και βοηθά και άλλα σχολεία, χωρίς να γίνεται γνωστό.
Όταν του τονίζουν πως γνωρίζουν την δράση του, απαντά πως «εμείς αλλά και άλλα σημαντικά Ιδιωτικά Ιδρύματα ενισχύουμε τα Δημόσια Σχολεία με εξοπλισμό που δεν τους παρέχει η Πολιτεία, λόγω των έκτακτων οικονομικών συνθηκών. Υπολογιστές, διαδραστικούς πίνακες, φωτοτυπικά κλπ. απαραίτητα υλικά που ενισχύουν το σύγχρονο διδακτικό έργο δασκάλων και καθηγητών». Παίρνει έτσι από πάνω τα φώτα των προβολέων και μιλά «και για άλλους», ενώ δεν επικρίνει το κράτος, αλλά τις «έκτακτες οικονομικές συνθήκες». Και όπου μπορεί βοηθάει.
Δίνει γενναία οικονομική ενίσχυση για τη λειτουργία της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής και τη χορήγηση υποτροφιών, αλλά και την ανακαίνιση του πρώτου ορόφου του κτηρίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για την πυροσβεστική, τις μάνες-πρόσφυγες, τους αστυνομικούς, τις διακοπές των φτωχών παιδιών
Όσο ρωτάμε, όσο ψάχνουμε, βρίσκουμε μια σωρεία σιωπηλών βοηθειών αυτού του ανθρώπου που δεν έχουν τελειωμό.
Ανάμεσα σε άλλα δώρισε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και έναν εκτυπωτή στο Α.Τ. Αλίμου, προχώρησε στην αγορά ορειβατικού-διασωστικού εξοπλισμού (στολές αντιπυρικές, κράνη πλήρη με φακό και μάσκα προστασίας οφθαλμών, γάντια, μπότες πυρόσβεσης, μάσκες προστασίας αναπνοής) για τις ανάγκες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας της Βουλιαγμένης.
Το ίδιο έκανε και για την Πυροσβεστική Ζακύνθου, ενώ εκτός από τον ορειβατικό εξοπλισμό, ο κ. Μαρτίνος πρόσφερε επίσης ελαστικά για δύο πυροσβεστικά οχήματα και δύο ταχύπλοα στις Ειδικές Δυνάμεις.
Δημιούργησε παιδότοπο και σταθμό θηλασμού μητέρων σε Κέντρο Φιλοξενίας προσφύγων στη Θεσσαλονίκη αλλά και προχώρησε στην ολοκληρωμένη μελέτη και εγκατάσταση συστήματος πυροπροστασίας στην Παιδική Κατασκήνωση Ιεράς Μητρόπολης Νίκαιας στο Στεφάνι Βοιωτίας, για να επαναλειτουργήσει η κατασκήνωση.
Όποιος σώζει μια ζωή, σώζει τον κόσμο όλο (αρχή του Ταλμούδ, του ιερού βιβλίου των Εβραίων)
Μια επιστολή της Ηλιάνας Βασιλείου Παπαδοπούλου στο Notia.gr αναφέρει πως ενώ η ίδια προσπαθεί να συμβάλει στην διαβίωση συνανθρώπου της, αστέγου στον Φλοίσβο στο Παλαιό Φάληρο, ο άνθρωπος ασθενεί βαριά και δεν μπορεί να κινηθεί. Χτυπάει όλες τις πόρτες για βοήθεια. Κλειστές. Και εχθρότητα! Γιατί ο άνθρωπος αυτός, χάλαγε και την εικόνα του κομψού προαστίου.
Η κυρία Παπαδοπούλου γράφει στην επιστολή της: «…Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται ο Τεράστιος Άνθρωπος ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ (το μέγεθος τού οποίου έχω την απίστευτη ευλογία να γνωρίζω προσωπικά)… Ένα δικό μου προχθεσινό τηλεφώνημα στην Εξαίρετη Συνεργάτιδά του Κυρία Μαρία Πετρακάκη για «έκθεση» τής όλης κατάστασης… ένα δικό Του άμεσο τηλεφώνημα σε μένα προσωπικά για κάποιες διευκρινήσεις… ένα δικό Του τηλεφώνημα στον Εξαίρετο Διευθυντή τής Καρδιολογικής Κλινικής τού Ασκληπιείου Βούλας Κύριο Αθανάσιο Μανώλη… και «τσουπ» ο Κύριος Γιώργος -ο άστεγος ασθενής- προσκομίσθη (συνοδεία μου) με ασθενοφόρο χθες το πρωί στο εν λόγω νοσοκομείο… διεγνώσθη άμεσα με εκτεταμένη λοίμωξη (λίαν επικίνδυνη για την ίδια του τη ζωή εάν παρέμενε ελάχιστα ακόμα χωρίς να νοσηλευτεί)… τού έγινε επιτόπια (κατ’ εξαίρεσιν λόγω τής μη χθεσινής εφημερίας τού εν λόγω νοσοκομείου) εισαγωγή (παρουσία μου) και αυτή τη στιγμή που εγώ σας γράφω αυτά τα λόγια… τυγχάνει τής μέγιστης δυνατής φροντίδας σύσσωμου τού Εξαίρετου Ιατρικού και Νοσηλευτικού Προσωπικού τής Καρδιολογικής Κλινικής τού Ασκληπιείου Βούλας (1ος όροφος, δωμάτιο/σουίτα 4) για την 4ημερη τουλάχιστον χορήγηση αντιβίωσης και ιατρικής παρακολούθησης προς ολοκληρωτική αποκατάσταση τής υγείας του, όπως με διαβεβαίωσαν… εξού και αποχώρησα τρισευτυχισμένη ούσα (αφήνοντας και τον ίδιο τον Κύριο Γιώργο σε παρόμοια κατάσταση και βαθύτατα συγκινημένο) για να το γιορτάσω με λίγη ξεκούραση και να επανέλθω δριμύτερη… ΣΗΜΕΡΑ ΣΩΘΗΚΕ ΜΙΑ ΖΩΗ… ΣΗΜΕΡΑ ΣΩΘΗΚΕ ΜΙΑ ΖΩΗ… ΣΗΜΕΡΑ ΝΙΩΘΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑ… ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΧΑΡΙΝ ΣΕ ΣΎΓΧΡΟΝΌ ΜΟΥ (και όχι σε απώτερο πρόγονό μου) ΣΥΝΕΛΛΗΝΑ…Υπάρχουν τελικά και αυτοί οι άνθρωποι και ζουν ανάμεσα μαςΓνωρίζοντας πως η συστολή αυτού του ανθρώπου ο οποίος δεν είναι «άχθος αρούρης» κατά τον ομηρικό χαρακτηρισμό για όλους όσοι είμαστε εδώ μόνο για να βαραίνουμε με την παρουσία μας τη γη, αυτό το περιστατικό του πως έσωσε μια ζωή, που αποκαλύφθηκε έχει και πολλά άλλα.
Με αδυναμία στα παιδιά, αναλαμβάνει να κάνει ωραιότερη τη ζωή παιδιών που ο ίδιος επισκέπτεται μαζί με τη σύζυγο του και να βοηθήσει, να παρηγορήσει τους γονείς.
Ένα κοριτσάκι, εκεί, στο υπόλοιπο Αττικής, με πολύ σοβαρή ασθένεια. Έχει αναλάβει τα πάντα για να τη δει να μην πονά και να χαμογελά!
Και άλλα παιδιά και εκείνους που στη ζωή δεν στάθηκαν τυχεροί.
Δεν μιλά, δεν παίρνει πόζες σε γκαλά, δεν μας δείχνει καμία στιγμή ζωής απολαύσεων. Αλλά γνωρίζει που είναι ο πόνος, δίπλα του και η ανάγκη.
«Και εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε πως αυτό που κάνουμε είναι σταγόνα στον ωκεανό. Αλλά ο ωκεανός θα ήταν μικρότερος αν έλειπε αυτή η σταγόνα» είχε πει κάποτε η Μητέρα Τερέζα, αυτή η αγία.
Και ο κύριος Αθανάσιος Μαρτίνος ξέρει και από ωκεανούς και από σταγόνες που γίνονται θάλασσες καλοσύνης.
