«ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΞΟΥΘΕΝΩΤΙΚΗ καθημερινότητα, αντίστοιχη με τη δύσκολη πραγματικότητα των νοσοκομείων», μου λέει ο Χρήστος Δαμιανός Καλογερομήτρος, με έναν συνδυασμό κόπωσης και ευδιάκριτου πάθους για τη δουλειά του να χρωματίζει τη φωνή του. Από πίσω, ακούγεται ο όχλος μιας πολύβουης Βαβέλ τουριστών και επισκεπτών – ο γνώριμος καλοκαιρινός ήχος στο νησί της Μυκόνου.
Ο 30χρονος γιατρός βρίσκεται στο νησί των ανέμων εδώ και έναν χρόνο, ολοκληρώνοντας πλέον το αγροτικό του στο Κέντρο Υγείας, «ίσως το πιο απαιτητικό Κέντρο Υγείας σε ολόκληρη την Ελλάδα», όπως επισημαίνει, «τουλάχιστον τους μήνες του καλοκαιριού».
Μια χούφτα αγροτικών γιατρών, υπό την ακούραστη επίβλεψη των τεσσάρων μόνιμων γιατρών του νησιού, καλούνται να παρέχουν ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας και όχι μόνο για τους εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες που καταφτάνουν κάθε καλοκαίρι στο πιο δημοφιλές ελληνικό νησί, μαζί με τους μόνιμους κατοίκους του.
«Tο δικό μας Κέντρο Υγείας είναι από τα πιο καλά εξοπλισμένα στην ελληνική επικράτεια. Έχουμε, για παράδειγμα, αξονικό τομογράφο, που δεν έχει άλλο Κέντρο Υγείας, έχουμε μικροβιολογικό εργαστήριο, που δεν έχει σχεδόν κανένα κέντρο πρωτοβάθμιας φροντίδας. Είμαστε ουσιαστικά σαν ένα μικρό νοσοκομείο. Το μεγάλο ζήτημα, και το δυσκολότερο, είναι ότι είμαστε υποστελεχωμένοι».
Η αφάνταστα απαιτητική καθημερινότητα στο Κέντρο Υγείας της Μυκόνου είναι μια μικρογραφία πληθώρας ζητημάτων που απασχολούν την Ελλάδα του 2023: από την υποστελέχωση του δημόσιου συστήματος υγείας μέχρι το δίλημμα του υπερτουρισμού και της βιωσιμότητας. Υπάρχει, φυσικά, και η ιδιαίτερη φύση του νησιού με την πιο ξέφρενη και συχνά ανεξέλεγκτη νυχτερινή ζωή της Μεσογείου: αμέτρητα τροχαία, δεκάδες περιστατικά ξυλοδαρμών και κακοποίησης, καταχρήσεις αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών: όλα αυτά, σύμφωνα με τον Χρήστο, αποτελούν μια τυπική εβδομάδα στο Κέντρο Υγείας του νησιού των ανέμων.
Μιλήσαμε ελευθέρα και διεξοδικά, σε μια εφ’ όλης της ύλης κουβέντα για τις αμέτρητες πιέσεις στο δημόσιο σύστημα υγείας του νησιού, την αβάσταχτη ακρίβεια του ενοικίου, τη φύση των περιστατικών που καλείται να αντιμετωπίσει αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μεταμορφώνεται το νησί όταν τελειώσει η ξέφρενη και αχαλίνωτη τουριστική περίοδος του καλοκαιριού.
— Χρήστο, υποθέτω πως η πραγματικότητα του καλοκαιριού στο νησί της Μυκόνου αναγκάζει το Κέντρο Υγείας να ανταποκριθεί σε πολλά περισσότερα πράγματα από μια τυπική παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας…
Δεν το συζητώ, πολλά παραπάνω πράγματα. Είμαστε ένα Κέντρο Υγείας το οποίο στην ουσία κάνει εφημερίες γενικού νοσοκομείου. Ολοένα και περισσότερα περιστατικά που αντιμετωπίζουμε εδώ στην πραγματικότητα απαιτούν αντιμετώπιση νοσοκομείου – εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε.
Αυτό που κάνει κάθε προσπάθειά μας τρομερά δύσκολη είναι ότι είμαστε υποστελεχωμένοι. Σκέψου πως το νησί κατά μέσο όρο τους καλοκαιρινούς μήνες φιλοξενεί περίπου 150.000 ανθρώπους. Ακόμα και αν υποθέταμε πως μια μικρή πόλη 150.000 κατοίκων θα μπορούσε να καλυφθεί μονάχα με ένα Κέντρο Υγείας, εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά: έχουμε 150.000 ανθρώπους που έρχονται ταγμένοι στο νησί για να πιουν, να διασκεδάσουν, κάποιοι να κάνουν ναρκωτικά. Οπότε αυτό, όπως καταλαβαίνεις, πολλαπλασιάζει ακόμα περισσότερο τα περιστατικά.
Έπειτα υπάρχει και μια άλλη διάσταση: εξετάζουμε καθημερινά εκατοντάδες τουρίστες. Για αυτούς δεν αποζημιώνεται ούτε το δημόσιο ούτε το Κέντρο Υγείας, δηλαδή ξοδεύουν πόρους του δημοσίου χωρίς να υπάρχει η παραμικρή συμβολή τους σε αυτό, ούτε φυσικά είναι ασφαλισμένοι εδώ. Για να καταλάβεις, ξοδεύουμε πολύ σημαντικούς πόρους, δηλαδή μπορεί ένας τουρίστας ασθενής να χρειάζεται αεροδιακομιδή με το ΕΚΑΒ, κάτι που κοστίζει πολλά χρήματα. Για όλα αυτά σπάνια αποζημιώνεται το ελληνικό κράτος.
— Μπορείς να κάνεις μια εκτίμηση περίπου του ποσοστού των Ελλήνων και των τουριστών στη Μύκονο;
Είναι γύρω στα δύο τρίτα των ασθενών που εξετάζουμε τους θερινούς μήνες. Αυτό θα έλεγα ότι είναι κάτι που ζημιώνει τη λειτουργία του Κέντρου Υγείας στην πράξη, και γενικότερα το σύστημα πρωτοβάθμιας υγείας.
— Με βάση αυτήν τη σκέψη, δημιουργούνται και άλλες ελλείψεις, παραδείγματος χάρη σε φάρμακα ή σημαντικούς ιατρικούς πόρους στο Κέντρο Υγείας;
Όχι, ευτυχώς τέτοια θέματα δεν υπάρχουν. Βλέπεις, το δικό μας Κέντρο Υγείας είναι από τα πιο καλά εξοπλισμένα στην ελληνική επικράτεια. Έχουμε, για παράδειγμα, αξονικό τομογράφο, που δεν έχει άλλο Κέντρο Υγείας, έχουμε μικροβιολογικό εργαστήριο, που δεν έχει σχεδόν κανένα κέντρο πρωτοβάθμιας φροντίδας. Είμαστε ουσιαστικά σαν ένα μικρό νοσοκομείο. Το μεγάλο ζήτημα, και το δυσκολότερο, είναι ότι είμαστε υποστελεχωμένοι.
πηγή lifo.gr
