Του Δημήτρη Δελεβέγκου
Δύσκολο στοίχημα παραμένει η δημιουργία ενός πιλοτικού, έστω, δικτύου υδατοδρομίων, έως το καλοκαίρι του 2019, με το σχέδιο νόμου, που αλλάζει το νομοθετικό πλαίσιο να έχει κατατεθεί στη Βουλή-με καθυστέρηση ενάμιση περίπου χρόνου- προς συζήτηση και ψήφιση. Η χορήγηση άδειας ίδρυσης αποκλειστικά στο Δημόσιο-με το υφιστάμενο καθεστώς άδεια χορηγείται και σε ιδιώτες- είναι η βασικότερη αλλαγή που επιφέρει το σχέδιο νόμου του υπουργείου Υποδομών.
Οι ενστάσεις
Στην χορήγηση άδειας ίδρυσης μόνο στο Δημόσιο επικεντρώνονται οι ενστάσεις παραγόντων της συγκεκριμένης αγοράς. Όπως αναφέρουν, οι οργανισμοί των δύο μεγαλύτερων λιμένων της χώρας, του Πειραιά (ΟΛΠ) και της Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ) έχουν ιδιωτικοποιηθεί, ενώ αρκετές μαρίνες βρίσκονται σε διαδικασία παραχώρησης σε ιδιώτες. Ως αποτέλεσμα αρκετά λιμάνια και μαρίνες που προσφέρονται για τη δημιουργία κόμβου εξυπηρέτησης (hub) ενός ή περισσότερων δικτύων υδατοδρομίων στα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα της χώρας, αλλά και σε λοιπούς τουριστικούς προορισμούς, πρακτικά αποκλείονται από οποιοδήποτε σχεδιασμό δικτύου υδατοδρομίου. Επίσης, οι ίδιες πηγές, επισημαίνουν ότι οι άδειες ίδρυσης υδατοδρομίου εισέρχονται σε “γκρίζα ζώνη” όταν πρόκειται για δημόσιες μαρίνες ή λιμένες που περνούν στον ιδιωτικό τομέα.
“Η άδεια ίδρυσης, δεν μπορεί να μην είναι σε δημόσιο φορέα. Η άδεια λειτουργίας προβλέπεται και με το σχέδιο Νόμου, μπορεί να είναι σε δημόσιο φορέα, σε εταιρία Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα ή σε ιδιωτικό φορέα, αρκεί να γίνει διαφανέστατη η διαγωνιστική διαδικασία” σημείωσε, πρόσφατα, ο υπουργός Υποδομών Χρ.Σπίρτζης που υπεραμύνθηκε του προωθούμενου νομοθετικού πλαισίου. Πρόσθεσε χαρακτηριστικά ότι το “πλαίσιο, που υπήρχε στο παρελθόν, όχι μόνο δεν προωθούσε τις άδειες των υδατοδρομίων, αλλά πριμοδοτούσε όσους ήθελαν να κάνουν εμπόριο αδειών υδατοδρομίων και όχι να κάνουν υδατοδρόμια“.
Μία ακόμη από τις ενστάσεις των παραγόντων της αγοράς σχετίζεται με τη διάταξη για ανάκληση της άδειας ίδρυσης, εάν ένα υδατοδρόμιο δεν παρουσιάζει πτητικό έργο. Όπως αναφέρουν, η πρόβλεψη αυτή θα είχε ενδεχομένως λόγο ύπαρξης αν είχε προηγουμένως δημιουργηθεί το αναγκαίο δίκτυο υδατοδρομίων.
“Ως γνωστόν, για να είναι βιώσιμη η λειτουργία των υδροπλάνων απαιτείται η ύπαρξη δικτύου με επαρκή αριθμό υδατοδρομίων. Όμως από το 2013 έως το 2018 έχουν αδειοδοτηθεί μόλις τρία υδατοδρόμια σε ολόκληρη την Ελλάδα, γεγονός που δεν επιτρέπει την ύπαρξη πτήσεων.
Εάν ισχύσει η διάταξη είναι σφόδρα πιθανό, ενόσω θα βρίσκονται σε εξέλιξη οι προσπάθειες για τη δημιουργία ενός ή περισσότερων δικτύων υδατοδρομίων, τα ήδη αδειοδοτημένα υδατοδρόμια ή εκείνα που θα αδειοδοτηθούν πρώτα μετά τη θέση σε ισχύ του νόμου, να χάνουν σταδιακά την άδεια ίδρυσής τους προτού να αδειοδοτηθούν και τα υπόλοιπα υδατοδρόμια που θα απαιτηθούν για τη δημιουργία του δικτύου” τονίζουν.
Το στοίχημα του 2019
Το ζητούμενο είναι εάν θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί δίκτυο υδατοδρομίων το καλοκαίρι του 2019. Σύμφωνα με στελέχη της συγκεκριμένης αγοράς, ο χρόνος δεν επαρκεί.
Κι αυτό επειδή το αργότερο, έως και τον Απρίλιο, οι εταιρείες που διατίθενται να λανσάρουν τις μεταφορές με αμφίβια αεροσκάφη από το καλοκαίρι του 2019 θα πρέπει να έχουν ολοκληρώσει σειρά πολυάριθμων και σύνθετων ζητημάτων (παραχώρηση λειτουργίας και έναντι ποιου τιμήματος, τιμολογιακή, εμπορική πολιτική, διαφημιστική καμπάνια, προσλήψεις κτλ).
Μένει να φανεί εάν μετά την επικείμενη ψήφιση του σχεδίου νόμου τα υδροπλάνα θα παραμείνουν σε… κενό αέρος.
