Λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο όταν η Σοβιετική επιρροή «κατάπιε» τις χώρες της Α. Ευρώπης υπήρχε ακόμη ζωντανή ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα και ισχυρή παράδοση οικονομικής ελευθερίας.
Οι επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες πάσχιζαν να ξαναγεννηθούν μέσα από τις στάχτες όταν δέχθηκαν μερικά χειρουργικά πλήγματα από το νέο καθεστώς.
Αρχικά υπήρξε μια υπέρ-ρύθμιση της οικονομικής δραστηριότητάς τους. Πλέον ο ράφτης της Βαρσοβίας ή της Πράγας δεν μπορούσε να προμηθευτεί ύφασμα ελεύθερα αλλά έπρεπε να ακολουθήσει μια παράλογη διαδικασία κεντρικά καθορισμένη.
Στην συνέχεια ήρθε η φορολογία να συμπληρώσει το κακό. Όσοι μπορούσαν ακόμη να παράγουν κάποιο πλούτο για τις οικογένειές τους φορολογήθηκαν ανελέητα για να αιμοδοτήσουν την γιγάντια κεντρική κυβέρνηση που διαμορφωνόταν.
Παρόλα αυτά το πάθος για δημιουργία και πρόοδο εξακολουθούσε να ζει. Έτσι σκέφτηκαν κάτι ακόμη πιο αποτελεσματικό, θέσπισαν διοικητικά μέτρα περιστολής κάθε ιδιωτικής δημιουργίας. ‘Αμεσα μέτρα και αποτελεσματικά!
Έτσι και έγινε. Η οικονομία ρήμαξε, οι ελευθερίες εξαφανιστήκαν, ο μεσαίωνας είχε έρθει ξανά…
Τι σχέση έχουν όμως αυτά με τον ΕΝΦΙΑ και τους Νέους Δασικούς Χάρτες ?
Από την πρώτη στιγμή της θέσπισης του ΕΝΦΙΑ ήταν εμφανές ότι επρόκειτο για ένα σκληρό φορολογικό μέτρο που θα συμπιέσει την οικονομική ελευθερία και δραστηριότητα. Οι φόβοι επαληθεύτηκαν ταχύτατα και πλέον είναι πανθομολογούμενο ότι πρόκειται για υπερβολικό φόρο που περιορίζει την δυνατότητα αξιοποίησης της ιδιωτικής περιουσίας και εν τέλει συμπιέζει την οικονομική ελευθερία. Κάτι ανάλογο με την υπερ-φορολόγηση της πρώτο-Σοβιετικής περιόδου.
Όμως και εδώ η δημιουργία ζει. Ασθμαίνει αλλά ζει. Έρχεται όμως μια νέα απειλή οι Νέοι Δασικοί Χάρτες που απειλούν να μεταφέρουν στο Δημόσιο το σύνολο των χορτολιβαδικών εκτάσεων (ιδιαίτερα στη νησιωτική Ελλάδα το ζήτημα έχει κολοσσιαίες διαστάσεις). Εκτάσεις που δεν είναι τίποτα περισσότερο από πρώην καλλιεργήσιμες που εγκαταλήφθηκαν καθώς δεν παρουσίαζαν οικονομικό ενδιαφέρον για δεκαετίες. Μεταφορά δηλαδή ιδιωτικής περιουσίας στο κράτος χωρίς αιδώ.
Αν πραγματοποιηθεί θα έχει συντελεστεί με άλλα μέσα μία επιδρομή ενάντια στην ιδιωτική περιουσία και την ελευθερία. Η πρώτο–Σοβιετικές πρακτικές στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Είναι πλέον φανερό ότι επείγει να χτίσουμε μια άλλη χώρα πιο φιλική στον πολίτη και τις δημιουργικές δυνάμεις που κρύβει. Μια χώρα πιο απλή πιο ελεύθερη.
Οι καιροί δεν περιμένουν!
ΥΓ
Η προγραμματική θέση του Κ. Μητσοτάκη για μείωση του ΕΝΦΙΑ και μεταφορά μέρους του στην τοπική αυτοδιοίκηση ως ανταποδοτικού τέλους θα είναι μια επαναστατική μεταβολή ικανή να αλλάξει νοοτροπίες και να πυροδοτήσει ένα κύκλο οικονομικής δραστηριότητας.
Γιάννης Γ. Τζανετής
Σύμβουλος Διοίκησης και Πληροφορικής – ΜΒΑ
Μέλος του Μητρώου Στελεχών της ΝΔ
Μέλος της ΚΕ της ΔΡΑΣΗΣ
