Tο ελληνικό νησί που έχω ερωτευτεί είναι η Μύκονος. Παίζει ρόλο και η καταγωγή μου, παίζει ρόλο και η ομορφιά και η ατμόσφαιρα απελευθέρωσης του νησιού.
Αυτό που με έχει κερδίσει σε αυτό είναι η αίσθηση ελευθερίας και αποδοχής στο νησί, αυτήν σίγουρα την έχω λατρέψει. Από πρακτικής πλευράς, έχει οτιδήποτε – μα οτιδήποτε – μπορείς να χρειαστείς (πέρα από καλό φωτισμό έξω από τη Χώρα, έλεος Δήμε), αλλά και η ομορφιά της πλαστικότητας που προκύπτει από τις καμπυλωτές επιφάνειες και τους αναβαθμούς των φρεσκοασβεστωμένων της σπιτιών είναι μοναδική.
Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω το όνομά τουείναι ΜΥΚΟΝΟΟΟΟΣ!!!
Oι can’t miss παραλίες είναι ο Άγιος Σώστης, ο Φωκός, η Μερσίνη (τη συνδυάζεις με Φωκό αν θες), ο Λούλος, η Αγία Άννα, η Κάπαρη, η Λιά, ο Μερχιάς και ο Άγιος Στέφανος. Ιδανικές για όσους αγαπούν την ησυχία τους σαν κι εμένα. Αν είσαι του κόσμου και της χλίδας, οι επιλογές σου πολλαπλασιάζονται. Η Μύκονος είναι βραβευμένη για τα νερά της και όχι άδικα. Είναι σμαραγδένια και πεντακάθαρα. Πάντα κρύα ωστόσο, οπότε υπομονή.
Η παραλία που δεν ξέρει πολύς κόσμος και αξίζει μία επίσκεψη είναι ο Λούλος. Είναι μάλλον ο λιγότερο γνωστός από τα παραπάνω. Λευκό βότσαλο, ήρεμα νερά, γαλαζοπράσινο χρώμα. Είναι κοντά στο Καλό Λιβάδι, οπότε περνάς πρώτα από κει για προμήθειες.
Το καλύτερο μέρος για να μείνεις είναι απλά παντού. Οι αποστάσεις είναι μικρές και τα καταλύματα πολλά. Μην πιστέψεις όποιον σου πει ότι δεν θες αμάξι όμως. Αν σου αρκεί μόνο η Χώρα έχει καλώς, αλλά γιατί να περιοριστείς; Ειδικά όταν θα θες να επισκεφθείς τις βορινές παραλίες.
Το αγαπημένο μου σημείο στο νησί είναι ο Άγιος Σώστης και ο παλιός φάρος του Αρμενιστή. Μυστικό το τελευταίο, μην το πεις παραέξω. Λατρεύω και τα βράδια στην Άνω Μερά, γιατί η πλατεία είναι κλασικού χωριού.
Το πιο ιδιαίτερο μέρος στο νησί ο παλιός φάρος, αλλά θα τονίσω πως όποιος δεν πάρει το καραβάκι για τη Δήλο, θα χάσει εμπειρία ζωής. Μιλάμε για έναν από τους πιο καλοδιατηρημένους αρχαίους οικισμούς στον κόσμο. Επίσης κράτα οπωσδήποτε μια μέρα για θερινό σινεμά. Το «Cine Manto είναι το πιο όμορφο νησιώτικο θερινό που έχω πάει.
Το χωριό το οποίο δε βαριέμαι ποτέ να επισκέπτομαι είναι σίγουρα η Άνω Μερά.
Τα καλύτερα μέρη για φαγητό στο νησί είναι το «Bougazi» για κρέπα, το «Sakis Grill» για σουβλάκια, το «Oregano» για ψητά, το «Γιώργος και Μαρίνα» για ελληνική κουζίνα, η «Ιθάκη» για έθνικ και η «Ομπατή» για μεζέδες. Αυτά αν δεν μπορείς να ξεφύγεις από το budget. Αν είσαι πιο άνετος μπορείς απλά να βλέπεις φως και να μπαίνεις γιατί αν κάνει καλά κάτι η Μύκονος είναι η εστίαση, αλλά σαν τον «Ναυτίλο» να ξέρεις δεν έχει.
Η τοπική σπεσιαλιτέ που είναι must είναι τα πιάτα με λούζα και τα πιάτα με κοπανιστή. Θα τα ψωνίσεις και από τοπικά παντοπωλεία για να τα πάρεις μαζί σου σπίτι.
Για γλυκό περνάω πάντα από το «Αράξαμε» και στο «Κυκλάμινο», παγωτό στο «Casa Dolce».
Για βραδινή έξοδο επιλέγω το «Montparnasse» για ποτό με συνοδεία πιάνου και το «Notorious»για κοκτέιλ, άραγμα, και τον Βασίλη – την πιο φιλική γάτα του νησιού.
Απ’ τα πράγματα που σίγουρα αξίζει να δεις είναι η Δήλος, η Δήλος και η Δήλος. Και όλα τα παραπάνω. Και η Δήλος. Για τους πιο περιπετειώδεις να αναφέρω και το diving που μπορούν να κάνουν με ασφάλεια στα απίστευτα νερά του Τραγονησιού.
Θα το πρότεινα σε όσους λατρεύουν τη ζωντάνια και σε όσους μη κομπλεξικούς ταξιδιώτες ξέρουν πως για να την αποφύγεις, αρκεί να ψάξεις λίγο παραπάνω.
Το καλύτερο spot για φωτογραφία είναι τα στενά γύρω από τη Ματογιάννη, τη Μικρή Βενετία και τον Αρμενιστή.
πηγη www.ladylike.gr
