Για μια ακόμη χρονιά, οι Μυκονιάτες, πιστοί στο πανάρχαιο έθιμο του νησιού, συνόδεψαν την εικόνα της Παναγιάς της Τουρλιανής, από το ομώνυμο Μοναστήρι της Άνω Μεράς, στον Ιερό Ναό της Παναχράντου, στη Χώρα, όπου θα φιλοξενηθεί μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου.
Ένα μεγάλο πλήθος κόσμου ξεκίνησε από την Άνω Μερά με όλες τις τιμές: Το Δημοτικό Σχολείο Άνω Μεράς, τις σημαίες των Συλλόγων, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ.κ Δωρόθεο, με τον κλήρο του νησιού γύρω του, την εικόνα της Παναγιάς μεγαλόπρεπη και ανθοστολισμένη, να λάμπει ανάμεσα στον κόσμο, καθώς μεταφέρεται με σεβασμό πάνω στα αντρικά χέρια, τους επισήμους και τις Αρχές του τόπου και , αποφασισμένη να ακολουθήσει για περισσότερες από δυο ώρες, την πορεία προς τη Χώρα.
Το Μοναστήρι της Τουρλιανής ιδρύθηκε το 1542, από δυο Ιερομόναχους, οι οποίοι λόγω των πειρατών που ελυμαίνοντο το Αιγαίο, αναγκάστηκαν να φύγουν από το Μοναστήρι της Εκατονταπυλιανής της Πάρου και να έρθουν στη Μύκονο, όπου οι πειρατικές επιδρομές ήταν σπανιότερες. Ψάχνοντας τόπο ιδανικό για να χτίσουν ένα νέο Μοναστήρι, έφθασαν στην Άνω Μερά, όπου συνάντησαν την Μοναχή Τούρλη, που εμόναζε δίπλα σε μικρό ναό, με το αρχικό όνομα Εισόδια της Θεοτόκου και αργότερα Κοίμησις της Θετόκου.
Η Μοναχή Τούρλη εδώρισε τον αγρό πάνω στον οποίο χτίστηκε ο Ναός της Παναγιάς και λίγα κελιά για την εξυπηρέτηση της Μονής. Προς τιμήν της δε, η Μονή πήρε το όνομα Τουρλιανή.
Πριν ακόμη οι δυο Ιερομόναχοι “της Αρχοντίσσης”, όπως τους έλεγαν (τα ονόματά τους δεν έχουν διασωθεί) ολοκληρώσουν με δαπάνες τόσο δικές τους, όσο και του Μυκονιάτικου λαού, την ανοικοδόμηση της Μονής, άρχισαν να συζητούν με τους Προεστούς της Κοινότητας, για την εικόνα στο όνομα της οποίας έμελλε να τιμάται ο ναός.
Και τότε “ευρέθη επιπλέουσα των παραλίων της νήσου, ωραία ευμεγέθης αρχαιοτάτη εικών της Θεοτόκου, έργον του Ιερωτάτου Λουκά” όπως γράφει ο Μιχ. Βενιέρης.
Την εικόνα αυτή έφεραν στην Άνω Μερά και την εγκατέστησαν μέσα στο Ναό της Παναγιάς της Τουρλιανής. Από τότε οι Μυκονιάτες συμμετέχουν στη Λιτανεία του κατεβάσματος στη Χώρα, το πρώτο Σάββατο της Σαρακοστής, αλλά και στη Λιτανεία της επιστροφής Της στο Μοναστήρι Της, το Σάββατο του Λαζάρου. Ευτυχώς, οι μνήμες και οι παραδόσεις στο μικρό νησί φεύγουν πολύ δύσκολα. Έτσι κι αυτό το θρησκευτικό έθιμο ακολουθείται με σεβασμό και κατάνυξη, από μικρούς και μεγάλους, σχεδόν 500 χρόνια.
