Μια πανάρχαια τέχνη που αναπτύχθηκε στο Αιγαίο παράλληλα με τον κυκλαδικό πολιτισμό, αναδεικνύεται μέσα από τα επιδέξια χέρια μιας νέας γυναίκας που ενθουσιάστηκε από τον πλούτο της παράδοσης.
Μη έχοντας την παραμικρή σχέση με τα υφάσματα και τον κόσμο της υφαντικής η Φαίη Χατζή άγγιξε μια εσάρπα μυκονιάτικη και αυτό έγινε η αφορμή για να ξεκινήσει τις δικές της δημιουργίες εκ του μηδενός.
Η αναζήτηση ενός παλιού αργαλειού, η συντήρηση του, η εκμάθηση της υφαντικής, μια κοπιώδης προσπάθεια δεν την αποθάρρυναν. Αντιθέτως της έδωσαν ώθηση να στήσει το δικό της εργαστήριο και να σχεδιάζει τις δημιουργίες της εμπνεόμενη από το τοπίο, τον αέρα και τα χρώματα, που μπλέκουν μοναδικά μοτίβα σε απαλά υφάσματα.
Έχοντας στήσει μια μικρή μονάδα σηροτροφίας η κ. Χατζή παράγει το δικό της μετάξι, ενώ οι κτηνοτρόφοι της Μυκόνου της προμηθεύουν το μαλλί από τα πρόβατα, για την ύφανση. Πειραματιζόμενη με την πρώτη ύλη που κατέληγε στα σκουπίδια, επέστρεψε στις παραδοσιακές τεχνικές που έχουν πλέον εκλείψει. Πλένει το μαλλί στην θάλασσα και το καθαρίζει χωρίς χημικά, για να λαναρίσει, να το κλώσει και να γίνει νήμα στο στημόνι, από όπου παράγονται αιθέριες υφές.
Η επιμονή της την αντάμειψε και τώρα δυο δημιουργίες της, «η Πασιφάη» και ο «Μινώταυρός» κοσμούν το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, στην Κρήτη και το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο αντίστοιχα.
Η σύζυγος του βασιλιά της Κρήτης και ο καρπός του έρωτά της εξακολουθούν να μαγνητίζουν με την αρχαία μαγεία στα ιερά του Ήλιου.
