Η κατοικία βρίσκεται σε ένα σημείο με σημαντική κλίση και θέα νότια προς Δήλο και Ρήνεια. Αποτελείται από δύο κυρίως τμήματα, ένα υπέργειο και ένα υπόσκαφο. Ονομάζεται “Λατύπη”, που είναι το μικρό κομμάτι πέτρας που αποκόπηκε κατά τη λάξευση ενός πέτρινου όγκου.
Βασικό μέλημα και προτεραιότητα του αρχιτεκτονικού γραφείου A31 ήταν η συνολική διαμόρφωση τόσο της κατοικίας όσο και του περιβάλλοντα χώρου της με στόχο την όσο το δυνατό καλύτερη ένταξη τόσο των κτηριακών όγκων, όσο και των “σκληρών” και “μαλακών” εξωτερικών επιφανειών στο φυσικό τοπίο της Μυκόνου. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα σύνολο, το οποίο δεν είναι καν ορατό από το δρόμο.
Το έργο “Λατύπη” πραγματεύεται τον Κυκλαδικό χώρο, τόπο και κλίμα καθώς και την αρχετυπική αρχιτεκτονική κληρονομιά των Κυκλάδων. Ταυτόχρονα, λειτουργεί ως μια σύγχρονη “φυσική εγκατάσταση” στο τοπίο. Η δημιουργία του εμπνέεται από την γλυπτική παράδοση χιλιάδων ετών στις Κυκλάδες, στις οποίες έμπειροι λιθοξόοι δημιουργούν “επί τόπου” διαχρονικά έργα. Η πρόθεση να διευθετηθεί ο υπαίθριος χώρος με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελέσει το επίκεντρο όλων των δραστηριοτήτων αντανακλά έναν απόλυτα ελληνικό τρόπο ζωής που συναντάμε εδώ και τέσσερις χιλιετίες.
Στο επίπεδο +0.00 όλοι οι χώροι αναπτύσσονται γύρω από ένα αίθριο, στο κέντρο του οποίου μία ελιά, ακατάβλητη και με ρίζες βαθιά μέσα στο μεσογειακό τοπίο, λειτουργεί ως στοιχείο μνήμης. Το τμήμα αυτό του κτηρίου περιλαμβάνει τους κύριους χώρους διημέρευσης της κατοικίας, καθιστικό, κουζίνα και τραπεζαρία, καθώς και δύο χώρους διανυκτέρευσης. Ό ένας έχει άμεση πρόσβαση στον αύλειο χώρο, ενώ ο δεύτερος επιτυγχάνει να έχει φυσικό φωτισμό μέσω ενός “πηγαδιού φωτός”. Στο ίδιο επίπεδο δημιουργείται ένα υπαίθριο αμφιθέατρο περίπου 60 θέσεων με προσανατολισμό το ιερό νησί της Δήλου. Στο επίπεδο +4.00 αναπτύσσεται το δεύτερο, σχεδόν αποκλειστικά υπόσκαφο, τμήμα της κατοικίας, το οποίο αποτελείται από δυο υπνοδωμάτια με συνεχόμενα λουτρά. Το τμήμα αυτό συνδέεται με το κυρίως κτήριο μέσω μίας υπαίθριας πορείας – ένα “σοκάκι” – πλάτους 2.00m. Στεγάζεται από “φυτεμένο δώμα” και έχει θέα νότια προς το Αιγαίο.
Ο σχεδιασμός της φύτευσης των εξωτερικών χώρων έχει ιδιαίτερη σημασία για το τελικό αποτέλεσμα. Το υφιστάμενο φυσικό τοπίο είναι η αφετηρία. Η φύτευση δανείζεται στοιχεία του και επανερμηνεύει τις διαπλάσεις, τις υφές και τα χρώματα των αυτοφυών φυτών για να δημιουργήσει μια νέα παλέττα. Στόχος είναι η όσο το δυνατόν μικρότερη αλλοίωση του φυσικού τοπίου σε συνδυασμό με την ανάταξη της υφιστάμενης βλάστησης στις περιοχές παρέμβασης. Οι προτεινόμενες “ξηρομορφικές” φυτεύσεις είναι δοκιμασμένης αντοχής σε παρόμοιες εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες ενώ έχουν χαμηλές απαιτήσεις άρδευσης και συντήρησης εν γένει.
