H ταινία “VIENOULAS english spoken” πραγματεύεται την ιστορία της Bιενούλας, της ανυφάντρας που άλλαξε την ιστορία του μυκονιάτικου υφαντού. Η Βιενούλα γεννήθηκε το 1907. Το 1920 πάει στην Αγγλία. Εκεί έμεινε 5 ολόκληρα χρόνια, δίπλα στη νονά της, και έμαθε τέλεια την γλώσσα. Με την επιστροφή της, το 1925, παρέλαβε τον αργαλειό της μητέρας της κι άρχισε να υφαίνει. Παντρεύτηκε το Δημήτρη Κουσαθανά (ΜΠΕΜΠΗ) κι απέκτησαν 5 παιδιά. Μετά τον πόλεμο άρχισαν να έρχονται οι πρώτοι τουρίστες. Και γνωρίζουν την Βιενούλα, τον μόνο ντόπιο που μιλούσε Αγγλικά. Ένας από αυτούς, η φωτογράφος του Ντιόρ, Φλωράνς Χένρυ, της βάζει την ιδέα να πάψει να δουλεύει για τους άλλους και να ανοίξει, το 1950, το δικό της μαγαζί, με κατάδικά της προϊόντα.
Και από τότε κάθε ξένος που έρχεται στο νησί, χωρίς καμία εξαίρεση, καταλήγει σε ένα μικρό μαγαζάκι με μια ταμπέλα απέξω που έλεγε “English spoken”, και μέσα, στο μικρό δωμάτιο με τους τοίχους καλυμένους μέχρι πάνω με ράφια με χειροποίητηα υφαντά, (σακάκια, ζακέτες, φούστες, καπέλα, γραβάτες, ανάμεσα σε χαλιά, τραπεζομάντηλα και κουβέρτες) στεκόταν δίπλα στο παράθυρο ένας αργαλειός. Και πίσω από αυτόν, μια ελληνίδα, με λαμπερά μαύρα μάτια και καλοχτενισμένα γκρίζα μαλλιά, σε υποδεχότανε ζεστά με ένα χαμόγελο σαν αγκαλιά. Ποιητές, λογοτέχνες, αρχιτέκτονες, χορευτές, σχεδιαστές μόδας, μουσικοί και ζωγράφοι από κάθε γωνιά της γης μαζεύονται στο μαγαζί της Βιενούλας, γύρω από τον αργαλειό. Και στο πίσω μέρος του σπιτιού ήτανε η κουζίνα.
Στο μεγάλο τραπέζι της υπήρχε πάντα ένα πιάτο φαί για όποιον πέρναγε από κει, ντόπιος ή ξένος. Με κάποιους από αυτούς θα δημιουργηθεί μία φιλία ζωής όπως με τον πολεοδόμο Κωνσταντίνο Δοξιάδη και τον βιολιστή Γεχούντι Μενουχίν. Η Βιενούλα έφερε επανάσταση στο παραδοσιακό μυκονιάτικο υφαντό. Χωρίς δειλία και φόβο δοκίμαζε τα πάντα, ανοιχτή στο καινούριο. Άλλαξε το αυστηρό και λιτό μοτίβό του. Άλλαξε τον τρόπο της πλέξης. Και πάνω από όλα άλλαξε το χρώμα του. Το έκανε λαμπερό, πολύχρωμο και γοητευτικό. Η Βιενούλα, άνθρωπος ανοιχτόκαρδος και ανοιχτόμυαλος, ήταν από τα πρόσωπα που ταυτίστηκαν με την Μύκονο.
Αγαπούσε τη ζωή, το χορό, το τραγούδι, την καλή παρέα, της άρεσε να λέει παραμύθια και να σκαρώνει ρίμες. Ήταν έξυπνη και προκομένη, χωρίς μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της. Έλεγε: “Όπου φουμιέται μοναχός του κάνει γράδο εδικό του, κι όπου τον φουμούνε άλλοι κάνει γράδο και του πιάνει”. Κι όταν την αποκαλούσαν -Έλληνες και ξένοι- κολακευτικά καλλιτέχνη, εκείνη απαντούσε: “Είμαι μόνο ανυφάντρα”. Το 1984 τον Οκτώβριο έφυγε από την ζωή ο ΜΠΕΜΠΗΣ και τον ακολούθησε μετά από 2 μήνες η Βιενούλα, απο καλπάζουσα λευχαιμία -πράγμα σπάνιο για την ηλικία της- στις 20 Δεκεμβρίου. Ξέχειλοι και οι δυό τους από την αγάπη που δώσανε και που πήρανε.
Πρώτη προβολή:
CINE MANTO MYKONOS,
KYΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015, ΣΤΙΣ 9 μ.μ.
Από δημοσίευση Αντώνης Θεοχάρης Κιούκας στα σόσιαλ.
