Παραθέτουμε τα πραγματικά γεγονότα για το Λιμάνι, προς αποκατάσταση της αλήθειας.
Κανένας δεν έχει ολιγωρήσει απλά κάποιοι έχουν μείνει στο παρελθόν .
Το 2014 και αφού δημοπρατήθηκε η Ε’ Φάση του Λιμένα προϋπολογισμού 8,7 εκ € ξεκίνησαν οι εργασίες των Αρχιτεκτονικών διαμορφώσεων των χερσαίων έργων παράκτιας ζώνης Λιμένος Τούρλου . Το έργο ολοκληρώθηκε το 2017 και παραδόθηκε προσωρινά στις 15-09- 2017 με τίμημα 5,3εκ €.
Στις 31/07/2018, με πρωτοβουλία του Δήμου Μυκόνου και την σύμπραξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα “Νότιο Αιγαίο 2014-2020”, με ποσό Χρηματοδότησης: 3.508.828 € (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ), η «Αναβάθμιση του συστήματος προσκρουστήρων Λιμένα Μυκόνου» έργο αναγκαίο λόγω της σημαντικής αύξησης του μεγέθους των τουριστικών σκαφών την τελευταία δεκαετία και κυρίως των κρουαζιερόπλοιων.
Η μεταβίβαση στο ΤΑΙΠΕΔ το 2012 και η αντίδραση του Δήμου Μυκόνου
Με την υπ’αριθμ.218/2012(ΦΕΚ 2322/τ.Β’/13-08-2012) απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων μεταβιβάστηκε το δικαίωμα παραχώρησης σε τρίτους μέσω συμβάσεων παραχώρησης, κάθε δικαιώματος χρήσης, διοίκησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσης στο ΤΑΙΠΕΔ 23 λιμένων μεταξύ των οποίων και του Εμπορικού Τουριστικού Λιμένα Τούρλου /Νέος Λιμένας.
Επί Δημαρχίας κ. Αθανάσιου Κουσαθανά-Μέγα το Δημοτικό Συμβούλιο Μυκόνου με ομόφωνη απόφασή του, στις 17-08-2012 αποφάσισε να καταθέσει αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του ΣτΕ τονίζοντας ότι το Λιμάνι είναι περιουσία του λαού της Μυκόνου (Δημόσια περιουσία), αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του παραλιακού μετώπου και δεν μπορεί να χάσει το δημόσιο και κοινόχρηστο χαρακτήρα του σύμφωνα με τα όσα ορίζονται από τις ισχύουσες διατάξεις.
Η αίτηση ακύρωσης κατατέθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2012 .
Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την απόφαση 1144/2016 απέρριψε την ένσταση του Δήμου Μυκόνου, όπως και όλες τις αντίστοιχες σε όλη την Ελλάδα.
Δύο συμπεράσματα και τρία ερωτήματα
1) Το πραγματικά κρίσιμο αυτό έργο υποδομής που ξεκίνησε εδώ και χρόνια και συνεχώς επεκτείνεται και αναβαθμίζεται μέχρι και σήμερα, έχει ιδιαίτερα αναπτυξιακή σημασία και αποτελεί το αντικείμενο ενδιαφέροντος όλων των Δημοτικών Αρχών. Κανένας δεν ολιγώρησε, ούτε αδιαφόρησε.
2) Η απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων για παραχώρηση στο ΤΑΙΠΕΔ 23 Λιμένων, που συμπεριέλαβε και τον δικό μας προκάλεσε την ομόφωνη αντίδραση του τότε Δημοτικού Συμβουλίου και την κατάθεση ένστασης στο ΣτΕ που δυστυχώς απορρίφθηκε. Κανένας δεν ολιγώρησε, ούτε αδιαφόρησε.
Τρία ερωτήματα
1) Γιατί σε μία περίοδο όπου το νησί βρίσκεται στους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς και πρέπει όλοι σαν μία φωνή και μια γροθιά υπεύθυνα και δυναμικά να διεκδικούμε από την Πολιτεία αυτά που μας ανήκουν κάποιοι με επιμονή θέλουν να διασπούν το εσωτερικό μέτωπο, λέγοντας τη μισή αλήθεια;
2) Είναι δυνατόν να υπάρχουν ισχυρισμοί ότι ο Δήμος επέτρεψε το 2012 τη μεταβίβαση στο ΤΑΙΠΕΔ, όταν έκανε όλες τις απαραίτητες νομικές ενέργειες; Σε μία περίοδο μάλιστα, όπου είναι γνωστό ότι το κλίμα για τη Μύκονο στα κέντρα λήψης αποφάσεων, λόγω του γνωστού σκανδάλου, δεν ήταν το καλύτερο δυνατό.
3) Γιατί υπάρχει μία συνειδητή προσπάθεια να κοιτάμε συνέχεια το χθες, όταν τα πάντα γύρω μας αλλάζουν και για να διατηρήσουμε τη θέση μας πρέπει να δώσουμε απαντήσεις με τους σημερινούς όρους;
ΥΓ:
Όποιοι κάνουν απολογισμούς να μην σκίζουν τις σελίδες στη μέση…
Να μιλάνε για όλα :
Και για τα έργα και για τα πάρεργα.
Και για τις επιτυχίες και για τις αποτυχίες.
Και για τη διαφήμιση και για τη δυσφήμηση του Νησιού.
Και ας καταλάβουν επιτέλους κάποιοι, πως όλοι πλέον γνωρίζουμε πως με υλικά του χθες, δεν χτίζεται τίποτα στέρεο.
Γιατί στη ζωή τίποτα δεν είναι αυτονόητο.
