του Κωνσταντίνου Στ. Δεριζιώτη
Ούτε ο πλέον απαισιόδοξος άνθρωπος του Τουρισμού, μπορούσε να φανταστεί ότι από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Τουρισμός θα “εισέπραττε” τόσο αρνητικό πρόσημο.
Κάτι οι υποσχέσεις εδώ και μήνες -ειδικά για το θέμα της θέσπισης κανόνων και προδιαγραφών για την βραχυχρόνια μίσθωση-, κάτι οι διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου, κάτι οι πιέσεις από τους φορείς του κλάδου, συμπεριλαμβανομένου του υπουργείου Τουρισμού, είχαν δημιουργήσει προσδοκίες ότι αυτή τη φορά, “επιτέλους κάτι θα γίνει”.
Μηδέν εις το πηλίκον!
Και όχι μόνο δεν τίθενται περιορισμοί, όχι μόνο δεν μπαίνουν κανόνες λειτουργίας και ασφαλείας, αλλά περνάει και το μήνυμα ότι δήθεν πάρθηκαν μέτρα, με το “πάγωμα” για ένα χρόνο της έκδοσης ΝΕΩΝ αδειών καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης, σε τρεις μόλις γειτονιές της Αθήνας, όταν υπάρχουν περιοχές εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης που λειτουργεί 5ψήφιος αριθμός καταλυμάτων του είδους.
Επιπροσθέτως, ανακοινώθηκε η αύξηση του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική αλλαγή, που θα ακριβύνει έτι περαιτέρω τα -ήδη ακριβά- ελληνικά ξενοδοχεία και καταλύματα.
Το 2025 δεν θα είναι μια εύκολη χρονιά για τον ελληνικό Τουρισμό.
Ο ενάρετος κύκλος του Τουρισμού, αυτή τη φορά κράτησε πολύ περισσότερο από τα …συνήθη, αλλά όλα τα όμορφα έχουν ένα τέλος.
Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον Τουρισμό, όπως ο Χότζα τον γάϊδαρό του: τον έμαθε να μην τρώει και πάνω που νόμιζε ότι έλυσε το πρόβλημα, ο δύσμοιρος γαϊδαράκος, ψόφησε.
Ο ελληνικός Τουρισμός έχει αποδείξει ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει.
Όμως αν πάψει να συνεισφέρει, όσα προσφέρει τα τελευταία χρόνια, θα το νιώσουν όλοι: Οικονομία, Κοινωνία και -προφανώς- η κυβέρνηση.
Οψόμεθα!
