Για άλλη μια χρονιά δεκάδες εκπαιδευτικοί καλούνται να αφήσουν τα σπίτια, τα οποία με δυσκολία είχαν καταφέρει να βρουν, πολύ πριν κλείσουν τα σχολεία.
Στο νησί μας 25 εκπαιδευτικοί, που υπηρετούν σε διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης, πετάγονται κυριολεκτικά στον δρόμο ή στην καλύτερη περίπτωση βρίσκονται αντιμέτωποι με εκβιαστικές «συμφωνίες» υπέρογκων αυξήσεων στα ήδη αδιανόητα ακριβά ενοίκια για σπίτια-δωμάτια που διαμένουν.
Ο μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού φτάνει στα 740 ευρώ, ενώ οι αναπληρωτές που βιοπορίζονται με μισθούς των 800-900 ευρώ αναγκάζονται να δίνουν τα μισά για τη διαμονή τους σε σπίτια-τρύπες, τα οποία κάθε χρόνο να στήνουν από την αρχή, επιδοτώντας επί της ουσίας την εργασία τους ακόμα και με δανεικά, ενώ πολλές φορές συντηρούν και 2ο σπίτι, στον τόπο της μόνιμης κατοικίας τους.
Οι αναπληρωτές κάθε Σεπτέμβρη, αναγκάζονται να μετακομίζουν σε 3 μέρες ολόκληρα νοικοκυριά, ενώ πολλοί από αυτούς με μια βαλίτσα στο χέρι αναγκάζονται να μένουν σε αμάξια, σε σκηνές, μέσα στις σχολικές αίθουσες, μέχρι να φύγουν οι τουρίστες και να μπορέσουν να πιάσουν κάποιο σπίτι ή δωμάτιο. Και τώρα, λίγο καιρό πριν τελειώσει άλλος ένα εργασιακός, εκπαιδευτικός και οικογενειακός «γολγοθάς» τους πετάνε από τα σπίτια τους!
Τις ίδιες βέβαια συνθήκες βιώνουν και άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι (ιατρικό & νοσηλευτικό προσωπικό, συμβασιούχοι του δήμου, πυροσβέστες κλπ), που πολλές φορές οδηγούνται στην μη αποδοχή του διορισμού τους, με ό,τι αντανάκλαση έχει αυτό στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Τα ίδια βιώνουν και οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού που δεν έχουν δικό τους σπίτι.
Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που διαχρονικά υπηρέτησαν και υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις ως τώρα. Είναι αποτέλεσμα της «ανάπτυξης» που έχει ως γνώμονα το κέρδος κι όχι τις ανάγκες των εργαζομένων και των κατοίκων των νησιών μας. Το «τουριστικό θαύμα» και τα ρεκόρ που σπάνε το ένα μετά το άλλο, σημαίνει εξασφάλιση κερδών για μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες και ομίλους του τουρισμού αδιαφορώντας για την κάλυψη των βασικών αναγκών των κατοίκων, όπως η στέγη, η υγεία, η παιδεία, οι υποδομές, οι εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες των εργαζομένων. Κι εδώ στη Μύκονο το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό.
Για τους εργαζόμενους και το λαό, η κατοικία δεν είναι εμπόρευμα και επενδυτικό προϊόν! Είναι αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα!
Απαιτούμε:
-
- Με ευθύνη του υπουργείου και του κράτους να εξασφαλιστεί εδώ και τώρα η στέγαση όλων των εργαζομένων που έρχονται από άλλες περιοχές με ενοικίαση ξενοδοχείων και κατοικιών για το σκοπό αυτό.
-
- Επίδομα ενοικίου σε όλους τους εργαζόμενους από άλλες περιοχές στο ύψος του ενοικίου
-
- Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς, επαναφορά 13ου-14ου μισθού ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι να ανταποκρίνονται στο τεράστιο κόστος ζωής στο νησί.
-
- Μονιμοποίηση εδώ και τώρα όλων των αναπληρωτών και των συμβασιούχων του δημοσίου και μαζικές προσλήψεις εργαζομένων με γνώμονα τις ανάγκες των σχολείων και των άλλων υπηρεσιών.
-
- Να αξιοποιηθεί η δημόσια και δημοτική περιουσία, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους και του δήμου – χωρίς ΣΔΙΤ και παραχωρήσεις σε ιδιώτες, ΜΚΟ κλπ – ώστε να ανακαινιστούν ή να κατασκευαστούν σύγχρονα και ασφαλή καταλύματα για τους εργαζόμενους καθ’όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο νησί.
Κ. Ο. Μυκόνου
