Την παραμονή αυτής της ημέρας, πλάθονται τα «λαζαράκια». Πρόκειται για χειροποίητα κουλουράκια με ανθρώπινη μορφή, που φτιάχνονται με ζάχαρη, σταφίδες και μοσχοκάρφια στη θέση των ματιών.
Την Κυριακή των Βαΐων, οι κάτοικοι του νησιού συγκεντρώνονται στον πάλαι ποτέ Μητροπολιτικό ναό της Αγ. Ελένης στο κάστρο. Από εκεί ξεκινάει η περιφορά της εικόνας ενώ τα παιδιά κρατούν βάγια στα χέρια τους.
Τη Μεγάλη Εβδομάδα, έχουν την τιμητική τους οι κουλούρες της Λαμπρής ή λαμπροκουλούρες, οι οποίες φτιάχνονται σε διάφορα σχήματα και στολίζονται με κόκκινα αβγά. Οι λαμπροκουλούρες μοιράζονται και τοποθετούνται στο τραπέζι το Μεγάλο Σάββατο, ενώ κάποιες από αυτές φυλάσσονται στην άκρη για να καταναλωθούν μέχρι την Πεντηκοστή.
Τη Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή, οι φούρνοι φτιάχνουν το ψωμί σε σχήμα σταυρού. Μάλιστα, συμβολικά το κόβουν με το χέρι και όχι με μαχαίρι.
Τη Μεγάλη Παρασκευή, ο Πολιτιστικός και Λαογραφικός Σύλλογος Γυναικών Μυκόνου έχει καθιερώσει να ψέλνεται από γυναίκες το Μοιρολόι της Παναγιάς σε όλες τις ενορίες της Χώρας και της Άνω Μεράς. Το Μοιρολόι είναι το αποκορύφωμα των Σαρακοστιανών τραγουδιών, καθώς δεν είναι μονάχα θρήνος για τον Εσταυρωμένο Χριστό, αλλά και συμπαράσταση στην Παναγία.
Η περιφορά του Επιταφίου γίνεται στο Ματογιάννι, στη Χώρα.
Το Μεγάλο Σάββατο, η Ανάσταση γίνεται στο γραφικό μοναστήρι του Παλαιοκάστρου στην Άνω Μερά και στη Μητρόπολη της Αλευκάντρας.
Την Κυριακή του Πάσχα, οι Μυκονιάτες γιορτάζουν στα σπίτια τους και το απόγευμα καίνε τον «Ιούδα» στην πλατεία της Χώρας. Στο Γιαλό και στην Άνω Μερά στήνονται υπαίθριες σούβλες. Ανήμερα το Πάσχα αναβιώνει και το έθιμο της «κούνιας», με μια ολάνθιστη κούνια που περιμένει να λικνίσει τους ερωτευμένους.
Το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα, το τραπέζι είναι πλουσιοπάροχο, με τον οβελία και όλα τα παραδοσιακά φαγητά στο τραπέζι, ξινότυρο και λούζα, κρεμμυδόπιτα, κεφτεδάκια, τηγανητά συκωτάκια και –φυσικά– κόκκινα αβγά!
