Λένε πως, για να γνωρίσεις ένα τόπο , πρέπει να τον ζήσεις από κοντά , να μιλήσεις με τους ανθρώπους του , να τους δεις σε στιγμές μεγάλες και μικρές, καθημερινές και αυθεντικές
Στην περίπτωση της Μυκόνου, αν κάποιος βρεθεί, έστω και τυχαία, σε ένα από τα πολλά πανηγύρια που γίνονται όλο το χρόνο στο νησί θα γνωρίσει ένα μεγάλο κομμάτι της αλήθειας που κρύβει αυτός ο τόπος.
Για τους Μυκονιάτες τα πανηγύρια είναι τρόπος ζωής, άμεσα συνδεδεμένος με τις παραδόσεις και την ιδιοσυγκρασία τους. Τα περιμένουν με λαχτάρα για να ανταμώσουν μεταξύ τους, να αφήσουν στην άκρη τις έγνοιες, να γλεντήσουν και να χορέψουν, να μοιραστούν γεύσεις και μυρωδιές που αγαπούν. Το στοιχείο όμως που κάνει αυτές τις γιορτές χαράς και κεφιού ξεχωριστές δεν είναι άλλο από το αίσθημα της φιλοξενίας που είναι διάχυτο. Όλοι , φίλοι, συγγενείς αλλά και επισκέπτες του νησιού, είναι καλοδεχούμενοι και κανείς δεν φεύγει ακέραστος!»
Μ αυτά τα λόγια ξεκινά την αναφορά της στα Μυκονιάτικα Πανηγύρια η κ. Όλγα Μάρκαρη στο βιβλίο της « Μύκονος, γεύσεις και παράδοση » και δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε .. οι ίδιοι σαν επισκέπτες ή και ως ξένοι κάτοικοι του νησιού, βιώσαμε τη ζεστασιά και τη φιλοξενία του Μυκονιάτη, που την παραμονή του εορτασμού του Αγίου ή της Αγίας, προς τιμήν της οποίας γίνεται το πανηγύρι, σε καλοδέχεται στο οικογενειακό εκκλησάκι για τον Εσπερινό, σου προσφέρει άρτο και γλυκίσματα για να σε φιλέψει τελικά στο «κελί» προβατίνα γιαχνί, κρέας βραστό, λαρδί με λάχανα, ζωμό κρέατος με λεμόνι και άφθονο κρασί.
Στο κελί, το χώρο που βρίσκεται δίπλα στο εκκλησάκι υπάρχουν τραπέζια ή ένα μεγάλο χτιστό στο κέντρο με χτιστά καθίσματα για να κάθονται οι επισκέπτες. Το «κελί» εξυπηρετεί ιδιαίτερα το χειμώνα που δεν μπορούν να στρωθούν τραπέζια έξω.
Το γλέντι αρχίζει μετά τον εσπερινό και μπορεί να συνεχιστεί μέχρι το πρωί. Το πανηγύρι το οργανώνουν μία ή δύο οικογένειες στις οποίες ανήκει το εκκλησάκι, αλλά γείτονες και φίλοι μπορεί να συμβάλλουν στο κόστος και στην Παρασκευή των φαγητών. Πολύ συχνά οι γείτονες συνεισφέρουν με την προσφορά προβάτων. Ο «νοικοκύρης» του πανηγυριού προσφέρει στον δωρητή την ώρα του γλεντιού το κεφάλι του ζώου βρασμένο σε ξεχωριστή πιατέλα.
Η Σαμπούνα και το Τουμπάκι είναι τα παραδοσιακά όργανα και ξεσηκώνουν τους καλεσμένους σε ρυθμούς γρήγορους, νησιώτικους με φιγούρες και λικνίσματα που μας θυμίζουν το κύμα του Αιγαίου…
Κείμενο
Νάζου Αννα
Μαθήτρια
Β2, Γυμνασίου Μυκόνου
