Φαίνεται λοιπόν πως εν έτει 2018 ο πολιτικός λόγος των διακρίσεων και της μισαλλοδοξίας κάνει φαντασμαγορική επάνοδο στο νησί.
Είναι εξαιρετικά μεγάλη απογοήτευση, ένας νέος πολιτικός με υπόβαθρο στις ανθρωπιστικές επιστήμες, ως Ανώτατος Άρχοντας ενός κοσμοπολίτικου και ανοιχτού στη διαφορετικότητα τόπου, να στήνει εμφυλιακού τύπου πολιτικές διακρίσεις και να καταγγέλλει τους πολίτες για τις πεποιθήσεις ή τις κομματικές τους προτιμήσεις.
Να «αδειάζει» ένα ολόκληρο νησί και την ιστορία του από την παράδοση πολιτικής και πολιτισμικής «ανεκτικότητας» που το χαρακτηρίζει, και που διαμόρφωσε στο μακρύ ιστορικό χρόνο, συνθέτοντας μια κοινωνία από ευγενείς και αποσυνάγωγους, πειρατές και λόγιους, εμπόρους, εργαζόμενους, εργάτες, μετανάστες, εξόριστους και τουρίστες.
Είναι πολιτικός ζόφος ως Πολιτική Αρχή της Μυκόνου, ο κύριος Δήμαρχος να προτρέπει την τοπική κοινωνία σε πολιτικές διακρίσεις και να την μπολιάζει με την πολιτική σκέψη που θα ταίριαζε στα μαύρα χρόνια της επταετίας. Και είναι υποκρισία να βγαίνει ταυτόχρονα δημόσια και να ζητά ενότητα!
Στην ταμπακιέρα λοιπόν: μια σοβαρή Δημοτική Αρχή θα έπρεπε να έχει δει κατάματα το πρόβλημα που βιώνει το νησί με την υπερ-τουριστικοποίηση και όλες αυτές τις ομάδες συμφερόντων που έχουν θεριέψει ειδικά τα τελευταία χρόνια και δεν υπολογίζουν νόμο, τοπικές αρχές, πολίτες, δικαιοσύνη.
Μπορεί να το μαζέψει; Μπορεί να επιβάλει το απαιτούμενο καθεστώς νομιμότητας; Αν δεν μπορεί να κάνει το ένα ή το άλλο, αν δεν μπορεί να κάνει εν τέλει τίποτα και καλύπτεται από την αποστολή επιστολών και την κατάθεση μηνύσεων τότε απλά μεταθέτει τις ευθύνες αλλού και αφήνει τους πολίτες ανασφαλείς και ακάλυπτους.
Χίλιες φορές τα έχουμε πει, τα έχουμε γράψει, έχουμε φέρει τα θέματα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Για τις επιχειρήσεις που λειτουργούν παράνομα, για τις παραλίες, την πολεοδομία, τα σκουπίδια, για καταλήψεις του δημόσιου χώρου. Εξάλλου αρκεί μια επίσκεψη στο blog της ΚΕΠοΜ.
Η ενίσχυση της Μυκόνου με αστυνομικούς αποτελούσε πάντα πάγιο αίτημα όλων των Δημάρχων του νησιού ενώ η υποστελέχωση του ΑΤ Μυκόνου ήταν ένα μόνιμο πρόβλημα ακόμη και για τα πιο απλά και καθημερινά ζητήματα. Το μαρτυρούν τα αρχεία του Δήμου και τα πρακτικά όλων των προηγούμενων Δημοτικών Αρχών.
Ωστόσο ποτέ ξανά δεν είχαμε ανάγκη από έναν «στρατό» φουσκωτών, μισθοφόρων, εταιριών security και αστυνομικών όπως τα τελευταία χρόνια.
Τί άλλαξε και δεν μπορούμε, τουρίστες, κάτοικοι, επιχειρηματίες να αισθανόμαστε ασφάλεια;
Τί είδους «τουριστική ανάπτυξη» είναι αυτή που θέλει τέτοιου μεγέθους «προστασία» για να προκόψει ο τόπος;
Σε τί είδους τουρισμό ανοίχτηκε το νησί και πρέπει να έχουμε ο καθένας μας από έναν αστυνομικό δίπλα μας;
Και μην πει κανείς ότι το απαιτούν οι VIP που μας έρχονται γιατί οι ξυλοδαρμοί και οι καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης που έχουν καταγραφεί, θα μείνουν ως θλιβερά «μνημεία» τουριστικής βίας και ανομίας στην τοπική συνείδηση. Έως τώρα αφορούσαν απλούς πολίτες σε παραλιακά πολυπληθή μπαρ (Υπόθεση Dujon Zammit και Βαγγέλη Πέππου).
Μνημεία βίας και θανάτου για τα οποία δεν κινητοποιήθηκε καμιά δημοτική αρχή, κανένας επαγγελματικός φορέας, ούτε κατέθεσε μηνύσεις, ούτε ποτέ πήρε πρωτοβουλίες για την άσκηση ελέγχου τέτοιων καταστάσεων.
Η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Μυκόνου είναι μια δημοτική παράταξη με συνεπή και βαθιά δημοκρατική φωνή σε βάθος χρόνου.
Δεν είναι εξωπραγματικό κύριε Δήμαρχε να νοιάζεται κανείς για τον τόπο του ούτε αποτελεί προνόμιο της συμπολίτευσης! Η επίμονη αναφορά σας «σε προσωπικά ή μικροπολιτικά οφέλη», αφορά στην δική σας κοντόφθαλμη πολιτική ματιά και την ανάγκη σας να κατασκευάσετε εχθρούς.
Εμείς, είμαστε παρόντες, πρωτίστως ως πολίτες αλλά και ως αιρετοί που τιμούμε εδώ και χρόνια τη θέση μας έξω από κομματικά κριτήρια, με πολιτική σκέψη και ευαισθησία. Το αποδεικνύει η στάση μας σε θέματα μείζονος τοπικής σημασίας.
Ως τέτοιο αντιμετωπίσθηκε από εμάς και το περιστατικό του ξυλοδαρμού του Προέδρου του ΔΣ του Δήμου. Σπεύσαμε έγκαιρα όχι μόνο να καταδικάσουμε το γεγονός αλλά και να δώσουμε τις πραγματικές διαστάσεις της κατάστασης που βιώνουν πολίτες και επισκέπτες στο νησί όπως αυτή καταγράφεται στην καθημερινή συναναστροφή μας με τον κόσμο.
Με μια πρόχειρη αναζήτηση τουλάχιστον δεκατέσσερα (!) πρωτοσέλιδα έντυπων και ηλεκτρονικών ενημερωτικών μέσων, ακόμη και του φιλικού στην Δημοτική Αρχή τοπικού τύπου, έχουν πηχιαίους τίτλους με τη φράση «μαφιόζικο χτύπημα» και μιλούν για επικίνδυνες δράσεις και τακτικές σε μεγαλύτερη έκταση από αυτά που εμείς γράψαμε και και πολύ λιγότερο εννοήσαμε!
Αποσπάσματα των καταθέσεων των εμπλεκόμενων που δημοσιεύονται στον Αστικό Τύπο αυτές τις μέρες επίσης αφήνουν υπόνοιες για την δράση ύποπτων κυκλωμάτων.
