Συνέντευξη στη Βασιλική Καραμούζα
Η Μύκονος στέφθηκε πρωταθλήτρια του 3ου Ομίλου της Γ’ Εθνικής ολοκληρώνοντας τη χρονιά με το απόλυτο και εμφατικό 20/20 πριν από περίπου έναν μήνα, όμως οι πανηγυρισμοί καλά κρατούν στο νησί των ανέμων με φόντο την άνοδο στη Β’ Εθνική και την επόμενη ημέρα μιας ομάδας γεμάτης όνειρα και φιλοδοξίες.
Ο ΑΟΜ έχει καταφέρει να μαγνητίσει το ενδιαφέρουν του φίλαθλου κοινού με όσα κάνει μέσα στο παρκέ, αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται μαεστρικά τα social media. Η Μύκονος άρχισε να γίνεται γνωστή το καλοκαίρι του 2020, όταν και ανακοίνωσε τη μεταγραφική βόμβα που άκουγε στο όνομα Άγγελος Τσάμης. Ο πολύπειρος γκαρντ με θητείες σε Ολυμπιάδα Πάτρας, ΑΕΚ, Κολοσσό Ρόδου(δύο φορές), Λιμόζ, Προμηθέα Πάτρας, Χολαργό, Αχαγιά και Απόλλων Πάτρας, αποφάσισε να αφήσει τη σιγουριά του και την Α2 για να δοκιμάσει την τύχη του στο νησί των Κυκλάδων. Και δικαιώθηκε απόλυτα, αποτελώντας το κομμάτι γύρω από το οποίο δομήθηκε το υπόλοιπο παζλ και πανηγυρίζοντας μια αήττητη άνοδο.
«Έφυγα από την Πάτρα (σσ. όταν η σεζόν 2019-20 ολοκληρώθηκε πρόωρα λόγω της πανδημίας) και βρέθηκε στη Ρόδο, το νησί της γυναίκας μου. Άρχισα να δέχομαι διάφορες προτάσεις από την Α2, από το Ψυχικό πχ., ενώ ήρθε και μία πρόταση από τη Μύκονο. Με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος Τσιάρας, ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας και μου είπε ότι χτίζεται κάτι καλό, ότι υπάρχει όραμα. Έτσι λοιπόν, τα έβαλα κάτω και σκέφτηκα ότι πρέπει να το δοκιμάσω. Γενικά με εξιτάρουν τέτοια πράγματα. Κάτι αντίστοιχο είχα κάνει και με τον Προμηθέα. Έτσι πήρα την απόφαση να έρθω στη Μύκονο», ανέφερε αρχικά.
Σχετικά με τις πρώτες εντυπώσεις που αποκόμισε μετακομίζοντας στη Μύκονο: «Από την αρχή κατάλαβα ότι πρόκειται για κάτι καινούργιο, που φτιάχνεται από το μηδέν. Οι πρώτοι άνθρωποι που γνώρισα ήταν ο Γιώργος Γρυπάρης ή αλλιώς Φλάσκος, ο Γιάννης Κέφης, οι άνθρωποι που έτρεχαν και τρέχουν κατά βάση την ομάδα. Έπειτα γνώρισα τους ανθρώπους της διοίκησης όπως ο Αλέκος Αγγελετάκης, ο Νίκος Δαχτυλίδης, ο Πέτρος Δαχτυλίδης και ο Γιάννης Μπαρμπουνάρας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ σημαντικοί για την ομάδα, είναι οι στυλοβάτες της. Τους άκουσα και συνεχίζω να τους ακούω. Έχουν ένα όραμα, μια ιδέα για το που θέλουν να φτάσουν και εμένα μου αρέσει πολύ αυτό».
Αναφορικά με το χτίσιμο του ΑΟΜ γύρω από τον ίδιο, αφού ήταν και ο πρώτος γνωστός παίκτης που προσεγγίστηκε: «Μου άρεσε πολύ που έδειξαν εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μου, αλλά φυσικά αυτό με γέμισε ευθύνες, όπως με γεμίζει ακόμα. Θέλω πάντα να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό, ώστε να βοηθάω και την ομάδα και τους συμπαίκτες μου και γιατί όχι αυτή τη στιγμή και όλο το νησί».
Όσο για το αν ο ίδιος είχε λόγο στη στελέχωση της ομάδας: «Όταν έχεις μια πορεία στον χώρο όπως έχω κάνει εγώ, σίγουρα θα υπάρξουν συζητήσεις και θα ζητηθεί η γνώμη σου. Ωστόσο εγώ δεν θα έλεγα ποτέ ‘πάρτε αυτόν ή μην το πάρετε’. Έλεγα τη γνώμη μου και μέχρι εκεί. Αν ακουγόταν έχει καλώς, αν όχι πάλι κανένα πρόβλημα».
Για το αήττητο που επετεύχθη και τη γεύση που άφησε:«Ήταν γενικά μία πάρα πολύ δύσκολη χρονιά. Μπορεί να φαίνεται εύκολο αυτό που συνέβη, αλλά δεν ήταν. Ήταν και οι μετακινήσεις στη μέση. Κάναμε 4.5 ώρες να φτάσουμε στη Ραφήνα και παίζαμε τα παιχνίδια, γιατί τα περισσότερα ματς ήταν εντός Αττικής. Υπήρχε κούραση, αλλά οι νίκες την κάλυπταν. Από ένα σημείο και μετά έγινε συνήθεια αυτό. Υπήρξαν στιγμές που η ομάδα μας έκανε προπόνηση με πέντε και έξι παίκτες. Είχαμε κάποιους παίκτες που δεν έμεναν όλη τη σεζόν στο νησί. Υπήρξαν τραυματισμοί, αρρώστιες. Όμως εμείς ξεπεράσαμε τα προβλήματα. Θεωρώ πως είχαμε την εμπειρία και την ικανότητα να ελέγξουμε τέτοιου είδους καταστάσεις και φτάσαμε στο απόλυτο. Μας πίεσε αρκετά η Πεύκη, μιας και δεν έχανε αν και νομίζω ότι ακόμα και να είχε απώλειες, εμείς θα φτάναμε και πάλι στο αήττητο γιατί ήμασταν πραγματικά η καλύτερη ομάδα στον όμιλό μας».
«Έχω μεγάλη δίψα ακόμα για το μπάσκετ. Όσο έχω αυτή τη δίψα θα συνεχίσω να παίζω. Όσο έχω ενέργεια, όσο υπάρχει δηλαδή βενζίνη μέσα μου θα συνεχίζω. Και πιστεύω ότι θα παίζω το ίδιο καλό μπάσκετ που έπαιζα και μικρός. Προπονούμαι με την ίδια συχνότητα, όπως και μικρότερος. Προσπαθώ να παίζω σύγχρονο και γρήγορο μπάσκετ. Να μην πηγαίνω δηλαδή σύμφωνα με την ηλικία μου.
Νομίζω ότι όλη ομάδα πατάει πάνω σε αυτό, γιατί έχουμε παίκτες μεγάλης μεν ηλικίας, αλλά παίκτες που κάνουν πράγματα και θαύματα, όπως ο Βαγγέλης Καράμπουλας, ο Γιώργος Τσιάρας, ο Πάρης Μάρτζος, ο Βασίλης Αγγελακόπουλος και άλλα πολλά παιδιά», είπε ο Άγγελος Τσάμης, που συμπληρώνει τα 41 χρόνια ζωής στις 2 Οκτωβρίου και συνέχισε: «Σίγουρα θέλω να φτάσω με τη Μύκονο στην Α Εθνική. Αυτός είναι ο στόχος. Τώρα αν θα είναι Α2 ή Α1 θα δείξει. Αν πρέπει να βάλω ένα χρονοδιάγραμμα στο τέλος της καριέρας μου και με δεδομένο ότι θα έχω την υγεία μου, θα έλεγα ότι μέχρι την Α2 θα ήθελα να παίξω και ίσως πάρω τότε την απόφαση. Θα το δούμε όμως τότε».
Σχετικά με την αποδοχή και την αγάπη του κόσμου για τον ίδιο και την ομάδα: «Νιώθουμε όλοι μας τυχεροί που λαμβάνουμε τόση αγάπη από τον κόσμο. Είναι κάτι καινούργιο για το νησί της Μυκόνου. Δείχνουμε κι εμείς ένα πολύ καλό πρόσωπο. Όχι μόνο αθλητικά, αλλά και έξω από το γήπεδο και όλο αυτό είναι αμοιβαίο. Τους ευχαριστούμε και τους περιμένουμε την επόμενη σεζόν που θα είναι πιο δύσκολο. Νομίζω ότι θα είναι εκεί, να μας δώσουν ώθηση και δύναμη να προχωρήσουμε ξανά στις νίκες».
Ο Τσάμης έχει διττό ρόλο στην ομάδα, αναλαμβάνοντας θέση προπονητή στις ακαδημίες του ΑΟΜ, μια θέση που απολαμβάνει εξίσου: «Είναι πολύ σημαντικό ότι έχουμε φτάσει να έχουμε κοντά στα 200 παιδιά. Είναι μεγάλο το νούμερο για το νησί της Μυκόνου. Προσωπικά προσπαθώ να είμαι δίπλα στα παιδιά συνέχεια, να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό, να μεταδίδω της γνώσεις μου, είτε από την προσωπική μου εμπειρία, είτε από την παιδεία που έχω. Νομίζω ότι τα πάμε πολύ καλά. Όχι μόνο εγώ, αλλά και οι άλλοι προπονητές της ακαδημίες, που πολλοί από αυτούς είναι επίσης παίκτες».
Παρά την προσπάθεια που κάνουν ωστόσο αρκετές ομάδες με τα αναπτυξιακά τους τμήματα, οι εθνικές κατηγορίες είναι γεμάτες με παίκτες 35+ ή και 40+. «Οι περισσότεροι από εμάς, που παίζουμε ακόμα σε αυτές τις ηλικίες, νομίζω αργήσαμε να κάνουμε καριέρα και το εκτιμάμε ακόμα περισσότερο ότι παίζουμε ακόμα μπάσκετ και είναι η δουλειά μας. Το σεβόμαστε το άθλημα. Επίσης νομίζω ότι δυστυχώς δεν παράγουμε πολλά νέα ταλέντα ή δεν τους δίνονται οι ευκαιρίες να κερδίσουν τη θέση των μεγαλύτερων. Ίσως γιατί δεν μπορούν, ίσως γιατί δεν θέλουν. Εμείς έχουμε αυτή την ικανότητα να παίζουμε σε μεγάλη ηλικία και να παραμένουμε ανταγωνιστικοί», τόνισε αντί επιλόγου ο Άγγελος Τσάμης, συνεχίζοντας να προσθέτει χιλιόμετρα στο κοντέρ του, με μεγάλη μάλιστα επιτυχία!
