Τον Δημήτρη Κουκά(Στραβαλόγα) με αναφορές απόλυτα τιμητικές και συγκινητικές αποχαιρετά το «Αλάτι της Γης» η φημισμένη εκπομπή της ΕΡΤ για την λαϊκή παράδοση και τους λαϊκούς καλλιτέχνες σε ένα ύψιστο φόρο τιμής στον τελευταίο παραδοσιακό καλλιτέχνη της τσαμπούνας.
Διαβάστε την ανάρτηση του παρουσιαστή της εκπομπής Λάμπρου Λιάβα.
«Το «Αλάτι της Γης» και η Τσαμπουνοσύναξη του Αιγαίου αποχαιρετούν μιαν από τις πιο εμβληματικές μορφές στην παράδοση της τσαμπούνας, τον Δημήτρη Κουκά, τον αγαπημένο σε όλους μας «ΜΗΤΣΑΡΑ», που έφυγε στα 90 του χρόνια πλήρης ημερών και πλήρης …γλεντιών! Σταθερή παρουσία στις Συναντήσεις των Λαϊκών Πνευστών του Αιγαίου, αποτελεί κύριο σημείο αναφοράς για τη μυκονιάτικη παράδοση, μαζί με τους άλλους δύο συμπατριώτες και φίλους του, τον «Μπαμπέλη» και τον «Καντενάσιο».
Υπήρξαν οι πολύτιμοι μουσικοί πρεσβευτές από μιαν «άλλη» Μύκονο, που εξακολουθεί ν’ αντιστέκεται πίσω απ’ τη βιτρίνα κι επιμένει στα γλέντια των μερακλήδων και στα χειμερινά χοιροσφάγια όπου είχαμε την τύχη να τους ζήσουμε πιο κοντά.
Πάντα με γοήτευε ο «Μητσάρας» με τη στεντόρεια φωνή του και με το μοναδικό πάθος που φύσαγε το όργανο μεταγγίζοντας την πνοή του και την ψυχή του, μαζί με το …οινόπνευμα από το ποτήρι του! Την τσαμπούνα είτε την ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα είτε δεν μπορείς να την αντέξεις ούτε λεπτό, δεν έχει ενδιάμεσες επιλογές!.. Αλλά για να την αγαπήσεις θα πρέπει να φτάσεις κι εσύ σε έκσταση, να αφεθείς στον αρχέγονο αδρό της ήχο. Να δεθείς με τους παλαιούς τσαμπουνιάρηδες που δεν υπήρξαν ποτέ επαγγελματίες μουσικοί αλλά παρέμειναν απλοί αγρότες, βοσκοί, ψαράδες, άνθρωποι της βιοπάλης, μεγαλόκαρδοι και θυμόσοφοι.
Αυτό υπήρξε και ο «Μητσάρας». Πληθωρικός, γενναιόδωρος και χιουμορίστας! Κι αισθάνομαι τυχερός που τον γνώρισα και που αξιώθηκα κάποιες φορές μια θέση στην άκρη της παρέας και του γλεντιού του.
Ανακαλώ τις μνήμες από τις συναντήσεις μας μέσα από κάποιες φωτογραφίες που τράβηξα τότε… Καθώς επίσης και από μια καταγραφή στη Μύκονο το 2017, όταν μαζί με τον «Μπαμπέλη» και τους φίλους τους τραγούδησαν, χόρεψαν και μοιράστηκαν μαζί μας κρασί και ιστορίες απ’ τα παλιά!
Καλό ταξίδι Μητσάρα!.. Και είμαι σίγουρος ότι στην επόμενη τσαμπονοσύναξη (όταν με το καλό ξανασμίξει η παρέα, σε πείσμα των καιρών και των καταστάσεων) κάπου από εκεί ψηλά θα ακουστεί ένα βροντερό «παρών»! Κι ο απόηχος από την τσαμπούνα και το τραγούδι σου θα εξακολουθεί να δίνει ενέργεια κι έμπνευση στη νέα γενιά που παίρνει τη σκυτάλη για τα μελλούμενα!»
Λάμπρος Λιάβας
