Έχετε παρατηρήσει πως όταν οδηγείτε και θέλετε να συγκεντρωθείτε για να παρκάρετε χαμηλώνετε τη μουσική;
Αυτό ζητάω ευγενικά κάθε μέρα από γνωστά μαγαζιά σε παραλίες της Μυκόνου όπου βρίσκομαι κατακαλόκαιρο μετά από πολλά χρόνια. Γιατί αν δεν πας φέτος στην συγκεκριμένη Μύκονο δεν θα έχεις την ευκαιρία να ξαναπάς ποτέ. Έτσι αποφάσισα να τολμήσω destinations που με πλήθη και διάθεση yolo ήταν αδύνατον. Με το που πάτησα το πόδι μου στο νησί έτρεξα στο Αγράρι. Την αγαπημένη παραλία απωθημένο, με το μαγικό βοτσαλάκι που είχαμε ξεχάσει από τη δεκαετία του 90 γιατί είχε καταληφθεί από ομπρέλες, στρίμωγμα, κίνηση και μεζονέτες. Αν έβρισκες αυτοκίνητο στο δρόμο σου στην κάθοδο ή στην άνοδο, όχι μόνο θα χαμήλωνες τη μουσική αλλά θα σκεφτόσουν καλύτερα να γυρίσεις σπίτι με τα πόδια για να ρίξεις και την κορτιζόλη.
Αντίκρισα την ίδια μαγεία, όπως τη δεκαετία του 80, τότε που ερωτευτήκαμε τη Μύκονο που έλαμπε μέσα στην απλότητα και την ομορφιά της. Στο καφέ με κυνήγησε μία ασημένια γάτα με κουτουλιές. Τα παιδιά ευγενέστατα μας κέρασαν μία υπέροχη homemade μηλόπιτα. Αγράρι 12 points. Την επόμενη τόλμησα πρώτη φορά στη ζωή μου το Principote στον Πάνορμο. Με τρόμαζε η κορώνα στην χίπικη παραλία και τα σύμβολα του σεξ στο Instagram. Τα μέτρα στην εντέλεια. Οι τιμές στα ύψη. “Θέλουμε Έλληνες φέτος” κάπου πήρε το αυτί μου. Οι Έλληνες όμως μπορούν και κατάχαμα, ειδικά στον Πάνορμο. Η μουσική βαρούσε αλύπητα κόντρα στην άγρια ομορφιά της παραλίας. Χόρευε μία παρέα με Ισραηλινούς που ξέφυγαν από τον covid. H παρέα αγαπούσε τη σιλικόνη και έκανε τζίρο. Με το που έφυγαν, αφού μάταια προσπάθησαν να ξεκινήσουν το πάρτυ που φέτος μάλλον ακυρώθηκε, η μουσική έπεσε σαν τον αέρα και απολαύσαμε τις αναπαυτικές ξαπλώστρες. Οι μνήμες σε κάθε μέρος του νησιού πολλές. Ειδικά στον Πάνορμο.
Στο Alemagou η κατάσταση την επομένη ήταν του ονείρου. Οι ομπρέλες σωστά βαλμένες πιο πίσω, με αποστάσεις, τα ωραία παιδιά στο προσωπικό ευγενέστατα. Στο εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια γιαπί-τέρας που κατέστρεψε το βράχο κατοικούσε πλέον μία κατσίκα που μας κοιτούσε από το παράθυρο. Για να μην ξεχνάμε ποιος κατοικεί στο νησί των ανέμων παντός καιρού. Στο εστιατόριο ζήτησαν να χαμηλώσουν το μονότονο beat που εξυπηρετεί άλλου είδους μέρη και διαθέσεις. Το έκαναν και απολαύσαμε ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα χωρίς να φωνάζουμε για να επικοινωνήσουμε. Όλα αυτά τα χρόνια η καταναγκαστική ένταση της κλαμπ μουσικής σε lounge μέρη, αυτή η μάστιγα της ανάγκης να γίνει ο πελάτης φέσι για να κάνει τζίρο, δεν σε άφηνε να απολαύσεις τη βασίλισσα των Κυκλάδων. Η ηχορύπανση έκανε παράσιτα στο στιλ του νησιού όπως το σβέρκο της προτομής του Καραμανλή που αντικρίζεις με το που φτάνεις από το αεροδρόμιο. Στη χώρα που δεν τόλμησα ακόμα να κατέβω μου είπε φίλη πως κάθισε στο πολυπόθητο vip τραπέζι στα Άστρα. Αυτό που εγκαινιάσαμε εμείς και κατέλαβαν οι Άραβες κροίσοι. Η ελπίδα της επιστροφής του boho chic δειλα-δειλά ξαναγεννιέται.
Στο πάντα συγκλονιστικό Jackie O, ο Χριστόφορος Πέσκιας μεγαλουργεί με ασφάλεια. Στο Nammos δεν μπόρεσα να πλησιάσω γιατί είχα βολευτεί στην αναπαυτική ξαπλώστρα του Kensho και χάζευα ένα ζευγάρι bodybuilders με εκατομμύρια followers να βγάζουν influential φωτογραφίες με τεράστιο ζήλο. Εκεί η διάθεση είναι ακόμα pro covid. Όχι του κόσμου που ατένιζε αμήχανα το πέλαγος και του έπαιρναν το κεφάλι οι ατυχέστατες επιλογές του dj. Το πόρισμα μετά από λίγες βόλτες είναι πως κανείς δεν θέλει να σηκωθεί φέτος να χορέψει με το ζόρι. Οι Έλληνες, που δεν έχουν lear jet, δεν βλέπουν τη Μύκονο σαν one night stand και δεν ήρθαν φέτος για να τους πάρουν το κεφάλι (διπλής). Ας αφήσουν έστω και για λίγο, χώρο στον νορμάλ άνθρωπο που ήρθε να απολαύσει τις διακοπές του και ας ξεχάσουν για λίγο το party animal του εφήμερου τζίρου. Έχουν οι καιροί γυρίσματα. Χαμήλωσε λίγο την ένταση για να δω κάτι.
ΥΓ: Στη γειτονική Τήνο που πετάχτηκα για Σαββατοκύριακο και που αγαπάει ιδιαίτερα ο έλληνας επισκέπτης είχε περισσότερο κόσμο και λιγότερη αμηχανία. Σε μία παραλία μάλιστα περιμέναμε και waiting list για ομπρέλα. Στο μαγικό Aeolis Tinos Suites στην πισίνα έπαιζαν πολλά χαρούμενα παιδιά. Ο πρωθυπουργός που πήγε με το πλοίο της γραμμής έτρωγε με την παρέα του στο Θαλασσάκι. Η Μάρα Δεσύπρη με το Θανάση Κρίκη έψαχναν τον ιδανικό περιστεριώνα στα ωραία χωριά του νησιού. Η σεζόν ξεκίνησε. Έστω και last minute υπάρχει ακόμα ελπίδα και για ανάκαμψη και για ρεκτιφιέ.
www.vogue.gr
