Οι ίδιες οι ομοσπονδίες, ανάλογα με το αγωνιστικό στάδιο στο οποίο τους πέτυχε η απαγόρευση άλλες προσπαθούν να κλείσουν εκκρεμότητες πρωταθλημάτων και άλλες να διοργανώσουν αθλητικές συναντήσεις ώστε να μην μείνει στην ιστορία το 2020 χωρίς αγωνιστική δράση.
Υπό κανονικές συνθήκες ο κόσμος του αθλητισμού θα περίμενε την 24η Ιουλίου 2020 όπου θα λάμβανε χώρα η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στο Τόκυο. Οι συζητήσεις των ανθρώπων του αθλητισμού και των φιλάθλων αυτές τις ημέρες θα περιστρέφονταν γύρω από θέματα όπως αν οι αθλητές μας είναι έτοιμοι για το «μεγάλο αθλητικό ραντεβού» και αν η Πολιτεία, η ΕΟΕ και οι ομοσπονδίες είχαν κάνει το χρέος τους απέναντι τους. Αν η χώρα μας θα είχε μια αξιόλογη – που μεταφράζεται συνήθως με τη συγκομιδή κάποιων μεταλλίων – εμφάνιση στους αγώνες και αν αυτό θα σηματοδοτούσε μια γενική ανάκαμψη της χώρας σε όλα τα επίπεδα ή αν θα ήταν ένα μεμονωμένο συμβάν ανεξάρτητο από την κατάσταση στην οικονομική ή κοινωνική ζωή της χώρας.
Η αξιοπρεπής εμφάνιση αθλητών σε κάποια αθλήματα θα έδινε κύρος στις αντίστοιχες ομοσπονδίες οι οποίες θα επιδίωκαν την εξαργύρωση τους άμεσα. Με δεδομένο ότι αμέσως τους Ολυμπιακούς αγώνες ακολουθούν οι εκλογές των αθλητικών ομοσπονδιών, όπως ο νόμος ορίζει, το αφήγημα και τα επιχειρήματα θα αφορούσαν την υφιστάμενη κατάσταση στον αθλητισμό σύμφωνα με τα απτά αποτελέσματα.
Η διαμορφωθείσα όμως σήμερα κατάσταση είναι διαφορετική: οι αθλητικές ομοσπονδίες όντως βαδίζουν προς τις εκλογές τους οι οποίες αναμένεται να διεξαχθούν το επόμενο φθινόπωρο αλλά το πλαίσιο δεν φαίνεται να είναι αθλητικό και η επιχειρηματολογία δεν αφορά όψεις του αθλητισμού.
Εμφανίζονται μηχανισμοί, οι περισσότεροι με εξω-αθλητικά και εξω-αγωνιστικά κριτήρια που σκοπό φαίνεται πως έχουν την αλλοίωση της βούλησης των στελεχών του αθλητισμού και τη διαμόρφωση μιας νέας κατάστασης που δεν βλέπει τον αθλητισμό ως κοινωνικό αγαθό αλλά ως εμπόρευμα με ανταλλακτική αξία.
Ακριβώς επειδή το πρόταγμα του αθλητισμού ως εμπόρευμα δεν είναι ελκυστικό και δεν θα μπορούσε να είναι στα στελέχη των σωματείων, στους αθλητές, στους φιλάθλους και στους γονείς, η επιχειρηματολογία βασίζεται στον θόρυβο και όχι στις προτάσεις. Υπαινιγμοί, υψηλοί τόνοι, φοβέρες και απειλές είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Σε έναν ιδανικό κόσμο οι άνθρωποι του αθλητισμού περιμένουν να ακούσουν ρηξικέλευθες, καινοτόμες και ανατρεπτικές προτάσεις για το μέλλον του αθλητικού κινήματος και όχι πηγαδάκια για αντιδημοκρατικές διαδικασίες, διαδρομιστικές λογικές, εκβιασμούς, πιέσεις και αλαζονικές συμπεριφορές. Οι άνθρωποι του αθλητισμού δεν περιμένουν μεσσίες που θα λάβουν το χρίσμα από κάποια «ανώτερη δύναμη» και θα έρθουν να διαφεντεύσουν τον αθλητισμό της χώρας. Οι άνθρωποι του αθλητισμού ξέρουν ότι ο αθλητισμός είναι κίνημα και ένα από τα κινηματικά χαρακτηριστικά είναι να αναδεικνύει ηγέτες από τα κάτω και όχι από τα πάνω. Το δεύτερο σημαντικό κινηματικό χαρακτηριστικό είναι η αντίδραση, αντίδραση σε οτιδήποτε αλλοιώνει και διαστρεβλώνει τη φύση του αθλητισμού και η αντίδραση πολλές φορές βγάζει τον κόσμο στον δρόμο να διεκδικεί παρά τις όποιες απαγορεύσεις και καινοφανείς περιορισμούς που εγείρονται πλέον.
Ο αντιπρόεδρος της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Κυκλάδων
Δημήτρης Πάππας
