«Διαβάζω αυτή την περίοδο το “Θάνατος στη Βενετία” του Τόμας Μαν. Στην υπόθεση του βιβλίου προσπαθούν να αποκρύψουν την εξάπλωση της πανούκλας, για να προστατεύσουν την περιοχή για τουριστικούς λόγους. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί στη Μύκονο, γιατί τέτοιες ειδήσεις μαθαίνονται γρήγορα, ώστε να προφυλαχθούμε όλοι. Ακόμα δεν υπάρχουν νέα για κρούσμα, όμως ο κόσμος δείχνει να έχει καταλάβει, έχουν περιορίσει τις επισκέψεις, τις βόλτες, όλα είναι κλειστά. Είναι πολύ νωρίς μα νιώθω πως ο ιός έχει ήδη μπει τόσο μέσα μας που κρατάμε απόσταση ο ένας από τον άλλο ακόμα και εντός της οικογένειας. Θα δοκιμαστούν και οι σχέσεις, εκτός από την οικονομία. Δεν πάμε πια σε φίλους ούτε έρχεται κανείς σε μας, παρόλο που το σπίτι μας ανέκαθεν ήταν ανοιχτό.
Βγήκα να περπατήσω στον Γυαλό, έκανα μια πολύ ήσυχη βόλτα. Τέτοια εποχή συνήθως τα μαγαζιά στον Γυαλό είναι ανοιχτά, φέτος έτυχε να μην έχει κάνει καλό καιρό, οπότε τους πήγε πίσω κάποιες μέρες. Μέχρι πριν από μια εβδομάδα είχαμε και λίγους τουρίστες στο νησί, Αραβόφωνους, Ινδούς και Νοτιοαμερικάνους. Η αρχαιολογική ανασκαφή της Πορτιανής ήταν σε εξέλιξη, ακόμα κάποια καταστήματα τελείωναν ήδη τις ανακαινίσεις. Τώρα σταμάτησαν όλα εκτός από τις οικοδομικές εργασίες. Συνεργεία συνεχίζουν να πηγαινοέρχονται για να προχωράνε τα νέα κτίσματα.
Οι αισιόδοξες προβλέψεις μερικών είναι να ανοίξει η σεζόν μετά τον Μάιο. Σε ένα μέρος όπως η Μύκονος δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς τουρισμό. Για την ώρα όλοι υποστηρίζουν τις τοπικές πρωτοβουλίες, μένουμε σπίτι και βοηθάμε όσο μπορούμε. Το Σάββατο που πήγα στο σούπερ μάρκετ είδα γεμάτο το καλάθι της αλληλεγγύης, με προϊόντα που μοιράζονται στις οικογένειες που έχουν ανάγκη. Ενιωσα ωραία που είδα πως σε τέτοιες περιόδους είμαστε πολλοί αυτοί που σκεφτόμαστε και τους άλλους».
Έντυπη έκδοση ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
Δημήτρης Ρουσουνέλος
